Analiza porównawcza wyników badania przeprowadzonego w 2003 roku z rezultatami sprzed sześciu lat wykazała, że wzrósł odsetek uczniów potwierdzających dopuszczanie się takich zachowań jak: obrażanie, wymyślanie innym, uderzenie nauczyciela, niszczenie rzeczy należących do innych uczniów, podpalanie piwnic lub innych miejsc w szkole albo wokół szkoły; umyślne potrącanie innych, bicie się z kolegami, zabieranie przedmiotów, zaczepianie i bicie nieznajomej osoby, bicie leżącego na ziemi czy bicie całą grupą. Hierarchia kategorii uwzględniająca liczbę osób popełniających dane akty przemocy pozostała bez zmian – uczniowie najczęściej przyznawali się do różnych form agresji werbalnej, następnie wandalizmu, agresji wobec nauczycieli, agresji fizycznej, niesubordynacji rodzinnej, agresji psychicznej, kradzieży oraz agresji i przemocy seksualnej. Zgodnie z odpowiedziami udzielonymi przez nauczyciel ujawniono spadek odsetka osób potwierdzających zdanie: występujące bójki uczniowskie stały się bardziej brutalne, gwałtowne… z 70,1% (zgodnie z relacją z 1997 roku) do 61% w 2003. Odnotowano tendencję spadkową w przypadku twierdzenia: agresja i przemoc częściej stosowana jest w celach zabawowych… (z 75,1% na 70,3%). Istotnie statystycznie wzrósł natomiast stopień opinii w potwierdzaniu natężenia agresji uczniowskiej w stosunku do nauczycieli (werbalna z 75,8% na 80,2% i fizyczna z 16,9% na 24,2%). Zgodnie z najbardziej rozpowszechnionym wśród nauczycieli przekonaniem wzrost przemocy dotyczy zasadniczo tylko nielicznych szkół (zwłaszcza obciążonych tym zjawiskiem). Okazało się również, że drugim najbardziej popularnym stwierdzeniem wśród pedagogów była opinia o ogólnym przyroście zjawiska przemocy w szkołach.