Przedmiotem badania były: samorealizacja i psychologiczno-społeczne uwarunkowania w podkulturze skinów (pierwsza część badania: Samorealizacja w podkulturze skinów). Badaniem objęto 40 mężczyzn należących do takich odłamów jak: kastetowcy, szarpańcy, golce, łyski, niepokorni oraz junkrzy. 25 nieletnich przebywało w zakładach poprawczych w Kcyni i Chojnicach. 12 osób uczęszczało do szkół ponadpodstawowych w Bydgoszczy; trzy osoby nie pracowały ani się nie uczyły. Badani byli w wieku od 15 do 18 lat. 75% pochodziło z rodzin robotniczych, 15% z rzemieślniczych, 5% z inteligenckich, 5% z chłopskich. 7,5% mieszkało na wsi. Do pomiaru wykorzystano: metodę badania opinii posiłkowaną metodą analizy indywidualnych przypadków, metodę analizy dokumentów w zakładach poprawczych oraz Skalę E. Bergera (do pomiaru samoakceptacji i akceptacji innych). Posłużono się również wyborem cech i właściwości najbardziej cenionych, opracowanym przez A. Jankowskiego. 58% respondentów stwierdziło, że w ich rodzinach nie zaspokajano potrzeb psychospołecznych (np. akceptacja, bezpieczeństwo, afiliacja). Niezaspokajanie potrzeb psychospołecznych w środowisku rodzinnym sprawiało, że badani starali się jak najmniej przebywać w domach. Tylko 15% badanych twierdziło, że ich potrzeby były zaspokajane przez rodziców. W 7% przypadków o przynależności do subkultury zadecydowało naśladownictwo rodzeństwa. 25% osób twierdziło, że przystąpili do skinów z powodu niepowodzeń szkolnych, konfliktów z nauczycielami i negatywnego stosunku do nauki. Obecność wśród skinów pozwalała im się odstresować. 17% badanych było kontrolowanych przez rodziców w czasie wolnym. Rodzice 7% regularnie kupowali gazetę, a w domach 5% badanych znajdowały się inne książki oprócz podręczników. 25% chodziło do teatru w ramach wyjść szkolnych. Tylko 10% skinów odwiedziło przynajmniej raz muzeum. 75% respondentów nie odczuwało potrzeby uczestniczenia w kulturze i rekreacji w czasie wolnym od zajęć szkolnych. Blisko połowa badanych wstąpiła do subkultury z powodu braku akceptacji w środowisku rówieśniczym. Na podstawie skali Bergera stwierdzono, że aż 57% badanych przejawiało niski poziom samoakceptacji, 20% średni, a 23% zbyt wysoki.