Przedmiotem badania były uwarunkowania stosunku rodziców do czasu wolnego dziecka. Badaniem objęto 153 rodziców i ich dzieci zamieszkałych we Wrocławiu. Posłużono się ankietą skierowaną do rodziców oraz wywiadami z dziećmi. Badanie wykazało, że czas poświęcany przez badanych uczniów na naukę w dni powszednie przekraczał wskazany limit dwóch godzin. Najmniej czasu poświęcały na nią dzieci rodziców o wykształceniu podstawowym (2,4 godziny), przy czym słabe oceny szkolne wskazywały, że był to czas zbyt krótki. W rodzinach tych najrzadziej interesowano się zadaniami domowymi dzieci i pomagano w ich wykonywaniu. Dzieci rodziców o wykształceniu średnim były z kolei najbardziej zapracowane (3,3 godziny), uczyły się również w weekendy. Rodzice ci stawiali dzieciom nadmierne wymagania. Dzieci rodziców o wyższym wykształceniu poświęcały dużo czasu na naukę, lecz lepiej ją rozplanowywały, uczyły się tylko w jednym dniu weekendowym. Stosunek ich rodziców do odrabiania lekcji był też najbardziej prawidłowy. Opinie rodziców na temat tego, czy czas poświęcany przez dziecko na naukę jest wystarczający, zależały bardziej od wyników w nauce niż od faktycznego wymiaru czasu poświęcanego na naukę. Im wyższe było wykształcenie rodziców, tym lepsze wyniki w nauce ich dzieci. Jednocześnie rodzice o wykształceniu zasadniczym i podstawowym uznawali sytuację za prawidłową już przy ocenach 3,5, natomiast rodzice z wykształceniem średnim często nie byli usatysfakcjonowani z ocen wyższych od 4. Ci ostatni stanowili też grupę najmniej zadowoloną z czasu poświęcanego przez ich dzieci na naukę (2/3 grupy). Najwięcej czasu na wypoczynek mieli uczniowie słabi i bardzo dobrzy, najmniej zaś dzieci uczące się przeciętnie i dobrze. Rodzice prezentowali więcej pobłażliwości wobec synów niż córek. Dziewczynki były też bardziej obciążone obowiązkami domowymi. Dla wszystkich dzieci czas poświęcany na pomaganie w domu był nieunormowany i wymagano od nich ciągłej dyspozycyjności, często odrywano od wypoczynku, a bardziej szanowano odrabianie lekcji, co było źle odbierane przez dzieci. Większość rodziców uznała, że czas poświęcany przez ich dzieci na wypoczynek jest niewystarczający, najczęściej w grupie najlepiej wykształconej, odsetek ten spadał jednak wraz z wykształceniem. Opinia ta dotyczyła w większości wypadków chłopców, co potwierdza utrwalone w społeczeństwie przekonanie o mniejszym prawie do wypoczynku kobiet niż mężczyzn. Większość badanych uczestniczyła w zajęciach pozalekcyjnych i pozaszkolnych, a ich odsetek wzrastał wraz z poziomem wykształcenia rodziców. Im wyższe było wykształcenie rodziców, tym częściej też pozostawiali oni dziecku swobodę wyboru zajęć oraz organizowali mu bardziej urozmaicone formy wypoczynku, spełniające wszystkie jego funkcje. Jednocześnie zwiększało się ograniczenie aktywności fizycznej dziewcząt. Odsetki rodziców uznających sposób wypoczynku ich dziecka za prawidłowy były zawyżone we wszystkich grupach. Miejsce wypoczynku we wspólnym pomieszczeniu lub własnym pokoju znacznie częściej posiadały dzieci rodziców lepiej wykształconych. We wszystkich grupach chłopcy posiadali więcej przedmiotów służących urozmaiconemu odpoczynkowi niż dziewczęta. Rodzice nie byli zbyt dobrze zorientowani w sposobie spędzania wolnego czasu przez dziecko. W rodzinach lepiej wykształconych kontrola w tym zakresie częściej przybierała formę rozmowy z dzieckiem niż wyłącznie nadzoru nad czasem powrotu i celem wyjścia. Najmniej zadowoleni ze stopnia nadzoru rodziców były dzieci rodziców z wykształceniem średnim. Częściej kontrolowano czas wolny dziewcząt oraz lepiej znano ich przyjaciół niż w przypadku chłopców. W przypadku nieakceptowania kolegów dziecka częściej stosowano zakaz spotykania się zamiast perswazji w przypadku chłopców niż dziewcząt. Wraz ze wzrostem wykształcenia rodziców rosło też ich zainteresowanie wypoczynkiem dziecka, częściej uczestniczyli we wspólnych formach wypoczynku (szczególnie ojcowie), rzadziej formy te sprowadzały się do „pilnowania” dziecka, częściej wyrażali krytycyzm w stosunku do sposobów kształtowania wypoczynku uczniów przez szkołę. Tak rodzice (szczególnie z niższym wykształceniem), jak i sami uczniowie postulowali zagospodarowanie przez szkołę pewnej liczby godzin wolnych w soboty.