Celem badania było określenie związku między zachowaniami typu A-B oraz rodzajami agresji wśród dzieci i młodzieży. Do zachowań typu A włączono: tendencje do rywalizacji, zniecierpliwienia i agresji, ciągłe nastawienie na bycie lepszym, skłonność do wyróżniania się. Sformułowano następujące pytania badawcze: czy istnieje związek między zachowaniami typu A-B a różnymi rodzajami agresji u dzieci i młodzieży; jeśli tak, w zakresie jakich rodzajów agresji dzieci i młodzież typu A różnią się od swoich rówieśników typu B. Do zebrania materiału posłużono się skalą Hunter-Wolf A-B Rating w polskiej adaptacji Ogińskiej-Bulik i Juczyńskiego. W skali zawarto 17 twierdzeń z opisem różnych zachowań dziecka. Respondent oceniał nasilenie podanych zachowań na skali siedmiostopniowej. Wykorzystano także kwestionariusz Nastroje i humory (100 pytań oceniających: agresję ogólną, napastliwość fizyczną, słowną, pośrednią, negatywizm, podejrzliwość, urazę, drażliwość i poczucie winy). W badaniu uczestniczyło 260 respondentów podzielonych na dwie grupy: uczniów klas siódmych ze szkół podstawowych w Łodzi – N = 154 (w tym 51% dziewcząt i 49% chłopców); uczniów klas drugich liceum ogólnokształcącego – N = 106 (w tym 52% dziewcząt i 48% chłopców). Za pomocą zastosowanej skali wyróżniono 59 dzieci typu A i 51 typu B, uczęszczających do szkół podstawowych, oraz 38 licealistów typu A i 32 typu B. Wyniki badania ujawniły, że dzieci typu A były bardziej skłonne do napastliwości fizycznej, szkodzenia innym, przekrzykiwania się, spierania się, wypowiadania przekleństw, gróźb, opowiadania plotek, ośmieszania innych. Osoby typu A częściej niż respondenci typu B odmawiały wykonywania poleceń, próśb, buntowały się przeciwko narzuconym regułom, przeciwstawiały się poleceniom. Z kolei różnica między młodzieżą typu A a młodzieżą typu B zasadzała się na napastliwości fizycznej i słownej. Stwierdzono ponadto, że chłopcy w starszym wieku szkolnym są – w porównaniu z dziewczętami – bardziej agresywni, napastliwi fizycznie i pośrednio (różnica taka nie wystąpiła wśród licealistów obu płci). Wyniki badania potwierdziły, że zachodzi istotny związek między zachowaniami typu A i B a nasileniem agresji u dzieci i młodzieży (w drugiej grupie zależność ta nie była tak silna). Można założyć, że u osób prezentujących zachowania typu A poziom agresji maleje wraz z wiekiem. Mimo to należy podjąć określone działania profilaktyczne wobec osób charakteryzujących się osobowością typu A, bo ujawnianie gniewu i agresji zwiększa ryzyko zachorowania na niedokrwienną chorobę serca.