Sformułowano dwie hipotezy badawcze: 1. Oceny szkolne wiążą się z oceną kompetencji szkolnych uczniów przez nauczycieli oraz oceną swoich własnych kompetencji przez uczniów. Wraz ze wzrostem oceny owych kompetencji wzrastają oceny szkolne. 2. Oceny szkolne wiążą się z poczuciem własnej wartości oraz optymizmem. Wraz ze wzrostem obu tych zmiennych wzrastają oceny szkolne. W badaniu wzięło udział 201 uczniów szkół podstawowych, uczących się w klasach IV-VI. W badanej próbie znalazło się 100 dziewczynek i 101 chłopców. Uczniów poproszono o dokonanie samoopisu za pomocą opracowanych kwestionariuszy. Analizie poddano także semestralną ocenę z języka polskiego, matematyki oraz średnią wszystkich ocen. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że ocena własnych kompetencji szkolnych w sposób istotny statystycznie wyjaśnia oceny szkolne. Okazało się również – dość nieoczekiwanie – że oceny szkolne były wyjaśniane przez ocenę własnego wyglądu zewnętrznego; uczniowie źle postrzegający swój wygląd zewnętrzny uzyskiwali wyższe wyniki w nauce. Akceptacja społeczna, akceptacja własnego zachowania oraz aktywność fizyczna nie miały wpływu na osiągnięcia szkolne. Zauważono ponadto, że im lepiej nauczyciel postrzegał wygląd ucznia, tym lepsze były wyniki szkolne ucznia. Wariancja ocen szkolnych była w istotnie statystycznie wyjaśniana przez globalne poczucie własnej wartości oraz optymizm.