Celem badania była ocena wpływu aktywności fizycznej dziewcząt w okresie pokwitania i młodych kobiet na gęstość mineralną kości promieniowej. Badanie to było fragmentem projektu, którego przedmiotem był wpływ spożycia wapnia na szczytową masę kości dziewcząt i młodych kobiet. W badaniach wzięło udział 200 dziewcząt w wieku od 11 do 15 lat oraz 97 kobiet w wieku od 20 do 23 lat z Warszawy (dzielnice: Sadyba, Stegny, Imielin, Ursynów). Aktywność fizyczną badano za pomocą specjalnie skonstruowanego kwestionariusza. Pytania dotyczyły całkowitej aktywności fizycznej, zarówno w szkole albo pracy, jak i w czasie wolnym. Wśród badanych było 57% osób uczących się, 24% pracujących i uczących się, 18% pracujących i 1% ani niepracujących, ani nieuczących się. Badanie wykazało, że 10% dziewcząt oraz 23% kobiet nie uprawiało w czasie wolnym żadnej dyscypliny sportowej. 90% dziewcząt i 77% kobiet uprawiało w czasie wolnym sport rekreacyjny, na który dziewczęta przeznaczały tygodniowo od 3,4 do 3,7 godz., a młode kobiety – od 2,4 do 3,2 godz. Jedną dyscyplinę sportu uprawiało 20% dziewcząt i 42% kobiet, dwie dyscypliny – 24% dziewcząt i 29% kobiet, a trzy dyscypliny i więcej – 56% dziewcząt oraz 29% kobiet. Dziewczęta uprawiały najczęściej sport związany z grą w piłkę (siatkówka, piłka, nożna, koszykówka) – 53% osób. 33% dziewcząt jeździło na wrotkach, 29% na rowerze. Kobiety preferowały aerobik (30%), turystykę pieszą (26%), callanetics (17%) oraz jazdę na rowerze (16%). Wartość średnia wskaźnika aktywności fizycznej okazała się wyższa w przypadku kobiet niż dziewcząt (w zakresie średniej siły mięśni ręki). Nie stwierdzono związku między poziomem wskaźnika aktywności fizycznej a gęstością mineralną kości, mierzoną w punkcie środkowodystalnym. Zauważono natomiast, że im wyższa siła mięśni ręki, tym większa gęstość mineralna kości promieniowej zarówno u kobiet, jak i u dziewcząt (pomiar w punkcie ultradystalnym i środkowodystalnym).