Celem badania było stwierdzenie, czy istnieje związek między zachowaniami typu A-B a osiągnięciami szkolnymi dzieci i wykształceniem ich rodziców. Zachowania Typu A scharakteryzowano jako skłonność do rywalizacji, zniecierpliwienia, agresji i ciągłego nastawienia na bycie lepszym. Badaniem objęto 154 uczniów klas VI-VIII szkół podstawowych. W badaniu wykorzystano dwie techniki do pomiaru zachowań typu A-B: Matthews Youth Test for Health – MYTH (Matthews, Angulo, 1980) oraz A-B Rating Scale – H-W (Hnter i in., 1982). Obie techniki zostały zaadaptowane do polskich warunków (Ogińska-Bulik, Juczyński, 1994). W badaniu wykorzystano również dane dotyczące ocen szkolnych uczniów oraz informacje o wykształceniu ich rodziców. Wyniki pozwoliły stwierdzić, że ci badani uczniowie, u których stwierdzono tendencję do zachowań typu A, charakteryzowali się lepszymi osiągnięciami szkolnymi w porównaniu z pozostałymi uczniami. Okazało się również, że uczniowie posiadający rodziców z wykształceniem średnim i wyższym wykazywali tendencję do zachowań typu A.