Badanie przeprowadzono w celu analizy poziomu wypalenia zawodowego sądowych kuratorów rodzinnych. Za czynniki mogące różnicować badanych przyjęto wiek i staż pracy oraz postawiono poniższe hipotezy badawcze: 1) Poziom wypalenia kuratorów w grupie kuratorów rodzinnych będzie wyższy na tle wyników kuratorów dla dorosłych. 2) Zmienna wieku badanych kuratorów nie będzie w istotny statystycznie sposób różnicowała poziomu wypalenia zawodowego. Zarówno w grupie kuratorów starszych, jak i młodszych poziom wypalenia zawodowego będzie podobny. 3) Należy oczekiwać, że kuratorzy z dłuższym stażem pracy ujawnią wyższy poziom wypalenia zawodowego w stosunku do kuratorów z krótszym stażem pracy w zawodzie. Do zebrania materiału posłużono się Kwestionariuszem MBI Christiny Maslach i Susan Jackson, który wypełniło 34 zawodowych kuratorów rodzinnych. 82,3% respondentów stanowiły kobiety; większość badanych mieściła się w przedziale wiekowym od 24 do 34 lat (55,9%); od 35 do 45 lat miało 29,4% kuratorów; od 46 do 56 lat – 14,7%. Średni wiek badanych wynosił 35,88 lat. Wszyscy badani legitymowali się wykształceniem wyższym (w tym pedagogicznym – 73,5%; prawniczym – 14,7%; socjologicznym – 8,8%). Staż pracy 61,76% kuratorów wynosił od 0 do 10 lat, ośmiu badanych pracowało w zawodzie kuratora od 11 do 21 lat, powyżej 21 lat pozostali respondenci (14,7%). W wyniku badania wykazano, że wypalenie emocjonalne dotyczyło 41,17% badanych w zakresie uczucia wykończenia pod koniec dnia pracy; uczucie zbyt ciężkiej pracy zawodowej towarzyszyło 29,41% kuratorów; do zmęczenia odczuwanego każdego poranka przyznało się 20,59% respondentów; jedynie 2,94% stwierdziło, że są u kresu wytrzymałości. Analiza wypalenia zawodowego pod względem depersonalizacji dowiodła, że 20,59% kuratorów obawia się coraz większych zmian emocjonalnych, jakich doświadczają w związku z wykonywaną pracą; 11,76% potwierdziło prawdziwość stwierdzenia: W ogóle nie obchodzi mnie, co się dzieje z pewnymi osobami, z którymi pozostaję w kontaktach zawodowych; 8,82% badanych zgodziło się z określeniem siebie jako osoby „gruboskórnej” w relacjach z innymi ludźmi, które zmieniły się od momentu podjęcia pracy kuratora. Analiza porównawcza kuratorów dla dorosłych oraz rodzin pozwoliła stwierdzić różnice poziomu wypalenia zawodowego w zakresie osobistego zaangażowania oraz depersonalizacji (kuratorów rodzinnych charakteryzował mniejszy stopień wypalenia zawodowego niż kuratorów dla dorosłych). Pod względem wieku badanych zwrócono uwagę na zaskakujący wyższy poziom depersonalizacji u młodszych respondentów.