Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na następujące pytania: czy migracja zarobkowa rodziców wpływa na komunikację w rodzinie; czy dzieci wychowujące się w rodzinach migracyjnych można określić jako grupę ryzyka osób doświadczających poczucia osamotnienia; w jaki sposób rozłąka dziecka z ojcem lub matką wpływa na postrzeganie jego relacji z rodzicem wyjeżdżającym do pracy lub samotnie sprawującym nad nim opiekę. Próbę badawczą stanowiło: 77 dzieci, które wychowywały się w rodzinie, w której jedno z rodziców lub obydwoje pracowali za granicą dłużej niż pół roku (w tym 56% dziewcząt oraz 44% chłopców; w przypadku 70% badanych opiekę sprawowała matka, podczas gdy ojciec przebywał za granicą; tymczasową opiekę pełnił ojciec, a matka przebywała na emigracji zarobkowej w sytuacji 17% respondentów, natomiast w przypadku 13% dzieci za granicą przebywali obydwoje rodzice); 64 dzieci, które nie doświadczały długotrwałej rozłąki z rodzicami. Do analizy badawczej posłużyły rysunki rodziny, badacz obserwował również zachowanie dzieci w trakcie wykonywania pracy. Interpretacji rysunków dokonali trzej niezależni sędziowie. W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że 55,56% prac wykonanych przez dzieci z grupy migracyjnej charakteryzuje się wskaźnikami świadczącymi o osłabionej komunikacji (do tej samej kategorii zakwalifikowano rysunki 34,92% dzieci z rodzin pełnych). Wskaźnikami dobrej komunikacji charakteryzowały się natomiast prace 43,06% dzieci z grupy migracyjnej oraz 63,49% z grupy kontrolnej. Wykazano również, że badani z rodzin niepełnych znacznie rzadziej przedstawiali siebie na rysunku wspólnie z pozostałymi członkami rodziny. Zwrócono jednak uwagę, że treść prac dzieci z rodzin migracyjnych wskazuje na bliskość i współdziałanie członków rodziny.