Przedmiotem badania był wpływ powodzi z lipca 1997 roku na występowanie symptomów PTSD, depresji i braku zadowolenia z bieżącego życia wśród dzieci i młodzieży. Badaniem objęto uczniów klas piątych, szóstych i siódmych szkoły podstawowej w wieku od 11 do 14 lat. Dzieci uczęszczały do szkół podstawowych na terenie zalanym przez powódź. W pierwszym etapie przebadano 211 dzieci, w drugim: 151 tych samych uczniów, w tym 85 chłopców i 66 dziewczynek. Posłużono się specjalnie skonstruowanym kwestionariuszem, który uczniowie wypełniali podczas lekcji. Dwa pierwsze pytania kwestionariusza dotyczyły miejsca zamieszkania. Na podstawie odpowiedzi podzielono dzieci na dwie grupy: mieszkańców parteru zalanego przez powódź i mieszkańców wyższych pięter w budynku, którego parter został zalany. Trzy pytania były związane z doświadczeniem zagrożenia w czasie powodzi. 0 punktów zakodowano jako brak zagrożenia, 1 punkt – jako uwięzienie i/albo ewakuację, 1 punkt – jako obawę przed śmiercią. Badanie wykazało, że dziewczynki w większym stopniu niż chłopcy relacjonowały nasilenie stresu pourazowego. Także uczniowie określeni przez nauczyciela jako słabsi wykazywali większe symptomy PTSD niż ich rówieśnicy otrzymujący dobre stopnie w szkole. Dzieci, które straciły mieszkania, w większym stopniu były narażone na PTSD 10 miesięcy po powodzi. Dzieci, które doświadczyły większych zagrożeń podczas powodzi, były bardziej narażone na PTSD niż ich rówieśnicy, którzy doznali słabszego zagrożenia. Strata domu nie miała wpływu istotnego statystycznie na objawy depresji u uczniów 10 miesięcy po powodzi. Istotnym predyktorem poziomu depresji było natomiast zagrożenie życia i zdrowia. Płeć, poziom osiągnięć szkolnych oraz status ekonomiczno-społeczny badanych uczniów nie były istotne statystycznie dla poziomu zadowolenia dzieci z życia. Strata mieszkania jednak miała duży wpływ na poziom zadowolenia z życia, natomiast doświadczone zagrożenia okazały się nieistotnymi predyktorami niezadowolenia. Powódź zatem miała bardzo negatywny wpływ na stan zdrowia psychicznego badanych dzieci, także 10 miesięcy po tych wydarzeniach. Występowały u badanych symptomy stresu pourazowego, depresji oraz małego zadowolenia z życia. Potwierdzono tym samym teorię, że realna albo potencjalna utrata zasobów wywołuje stres jednostki.