Badaniem objęto 125 uczniów klas siódmych szkoły podstawowej (70 dziewcząt, 55 chłopców). Uczniowie istotnie częściej woleli być oceniani w momencie uzgodnionym z nauczycielem (85,6%) i z uzgodnionego z nim materiału (83,3%); za decyzją nauczyciela co do momentu i materiału było odpowiednio 44,8% i 46,4%, za decyzją ucznia – 32,8% i 25,6%. 54,4% zgadzało się ze stwierdzeniem, że ocenianie szkolne powinno uwzględniać mechanizm weryfikacji ocen; 72,8% uznało, że weryfikowanie ocen powinno być umożliwione innym uczniom; 60,8% stwierdziło, że ocena wystawiona przez nauczyciela może być poprawiana raz według specjalnej procedury (odwołanie do nauczyciela przedmiotu, wychowawcy, komisji egzaminacyjnej, dyrekcji szkoły), 28% – że powinna bezwzględnie obowiązywać, 27,2% – że może być poprawiana dowolną liczbę razy bez specjalnej procedury. Badani przeciwni weryfikacji (45,6%) najczęściej uzasadniali, że byłoby to niesprawiedliwe – 29,2%, nie mobilizowałoby uczniów do nauki – 9,2%. 45,6% zgodziło się ze stwierdzeniem, że większości uczniów zależy przede wszystkim na zaliczeniu przedmiotu, 54,4% – że zależy im na konkretnych dobrych ocenach niż na samym zaliczeniu. Uczniowie byli zdania, że ocena pełni ważną funkcję motywacyjną – 68%, wiąże się z nią największy poziom lęku i niepokoju przeżywany przez uczniów – 65,6%, oceny całkiem dobrze informują o poziomie wiedzy i umiejętności – 58,4%, ocena zawiera również informację o nauczycielu – 54,5%. Funkcja oceny była postrzegana głównie jako informacja o wiedzy ucznia – 19,4%, kontrola ucznia – 15,2%, sprawdzenie się ucznia – 10,6%, motywowanie do nauki – 10,2%. Na jedynkę według 68% badanych zasługiwał uczeń umiejący coś, ale niewykazujący wysiłku, według 21,6% – wyjątkowo mało umiejący, według 10,4% – uczeń mało umiejący i wykazujący brak chęci do wysiłku. 44% stwierdziło, że szóstka należy się uczniowi o dużej wiedzy, również ponadprogramowej, 40% uwzględniało również kryterium dobrej postawy, 16% wymagało odpowiedniej postawy, ale nie wymagało dużej wiedzy pozaprogramowej. W formułowaniu oceny końcowej na podstawie podanego opisu ucznia i jego ocen cząstkowych badani w przeważającym stopniu kierowali się ocenami, 20%-40% brało pod uwagę postawę ocenianego. 72% badanych stwierdziło, że nauczyciele chętniej stawiają dobre oceny uczniom mniej zdolnym, ale zdyscyplinowanym, usłużnym, podporządkowującym się autorytetowi nauczyciela; 56% badanych uznało, że w programach nauczania powinny być zawarte kryteria oceniania. 11,2% stwierdziło, że otrzymywane oceny są obiektywne i w pełni odpowiadają pracy ucznia, 47% – że są częściowo obiektywne i odpowiadają nie w pełni, 5,6% – że nie odpowiadają wcale, 36% nie potrafiło odpowiedzieć. Najczęściej stosowane kryteria w opinii uczniów: praca na lekcji, aktywność, koncentracja; wkład pracy, zaangażowanie, sumienność, systematyczność, pilność, wysiłek; frekwencja, spóźnienia; zaangażowanie, inicjatywa, podejście do przedmiotu; najrzadziej: udział w życiu klasy i szkoły, samopomoc koleżeńska, oryginalność, pomysłowość, fantazja i wyobraźnia, warunki domowe, możliwości indywidualne ucznia. Według badanych powinno się stosować w największym stopniu: wkład pracy; zaangażowanie; wiedzę, umiejętności, sprawność; pracę na lekcji; w najmniejszym: strój, wygląd, frekwencję i spóźnienia, samopomoc koleżeńską. 62% badanych było za jednolitymi kryteriami oceniania dla wszystkich uczniów. Blisko 40% miało poczucie, że oceny są niesprawiedliwe, blisko 50% miało wątpliwości, czy ocena trafnie odzwierciedla poziom ich wiedzy i umiejętności, 32,8% uznało otrzymywane oceny za nieco zbyt niskie, 6% za nieco zbyt wysokie, 60,8% – za odpowiednie. 46,4% stwierdziło, że oceny wystawiane w szkole świadczą o jej poziomie, 25,6% zaprzeczyło temu, 28% nie potrafiło odpowiedzieć. Odpowiedzi na pytanie wymagające przypisania oceny szkole na podstawie struktury ocen wykazały, że etykietowanie jakości szkoły na postawie ocen jest powszechne (szkoła o przewadze dobrych ocen była uważana za dobrą – 70,6%, szkoła o przewadze ocen średnich za średnią – 91,3%, szkoła o przewadze ocen słabych za słabą – 75,9%).