Celem badania było poznanie postaw młodzieży wobec własnej przyszłości. Badanie miało charakter sondażowy, objęło 150 studentów kilku grup z trzeciego roku prawa i administracji samorządowej w Olsztynie. Badani rozważali sukces osobisty w kategoriach wyraźnie subiektywnych, jako czerpanie satysfakcji prowadzącej do zadowolenia, i wyrażanych zewnętrznymi oznakami powodzenia; w osiąganiu sukcesów wykorzystywali wiele elementów: wiedzę teoretyczną i praktyczną, systematyczność i pracowitość, umiejętność kontaktowania się z ludźmi w trudnych sytuacjach życiowych. Wśród osiągnięć zaliczanych do kategorii sukcesów osobistych wymieniano: dostanie się na studia – 37%, osiąganie dobrych wyników w nauce – 28%, praktyczną znajomość języka obcego (zachodniego) – 9%, udane życie rodzinne – 7%, łączenie studiów z pracą zawodową – 6%, osiąganie sukcesów zawodowych i artystycznych – 5%, pozyskanie przyjaciół – 5%. Porażki pojawiające się w życiu badanych miały różny wymiar, były odbierane destruktywnie lub mobilizująco. Najczęściej związane były z kształceniem: rezygnacja z wcześniej podjętych studiów, niewykorzystany należycie talent sportowy i artystyczny, słaba znajomość języka obcego i związane z tym trudności z porozumiewaniem się z obcokrajowcami, opóźniony start na studia, niezdany egzamin podczas studiów; ponadto wymieniano: nieudany związek uczuciowy, ciągłe uzależnienie finansowe od rodziny, niewłaściwie podjętą decyzję życiową w przeszłości, zły stan zdrowia. Niektórzy deklarowali, że nie przeżyli żadnych porażek. Generalnie badani byli przekonani, że porażka może uświadomić błędy incydentalne i strategiczne w postępowaniu, wzmóc czujność przed powtórzeniem sytuacji sprzyjających porażkom. Planowanym wizjom przyszłości towarzyszyły programy rozwoju osobowego i sposoby postępowania; najważniejsze dotyczyły: znajomości języków obcych, rzetelnego traktowania nauki w trakcie studiów, zdobycia umiejętności obsługi komputera, samodzielnych studiów tematycznych, zawiązywania kontaktów przyjacielskich w kraju i za granicą. Badani warunkowali sposoby kreowania przyszłości wiedzą i umiejętnościami; zwracali uwagę na samodzielność, asertywność, satysfakcję, intuicję, pracę nad sobą. Deklaracje badanych związane z urzeczywistnianiem planu rozwoju zawodowego zachowywały subiektywnie uznawaną hierarchię ważności poszczególnych działań i zadań, na pierwszym miejscu stawiano rzetelną i systematyczną autokreację, zwracano uwagę na poszanowanie czasu w kategoriach wartości moralnej i materialnej.