Celem badania było poznanie celów życiowych studentów pierwszego i piątego roku studiów stacjonarnych Instytutu Wychowania Fizycznego i Sportu w Białej Podlaskiej. Badaniem objęto 97 osób, w tym 42 studentów pierwszego roku i 55 studentów piątego roku. W badaniu wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego oraz następujące narzędzia badawcze: Skalę P.W. autorstwa K. Popielskiego, technikę wolnego wypracowania i analizę dokumentacji. Wyniki badań ujawniły, że do najbardziej cenionych wartości studenci na obu etapach studiów zaliczyli miłość, zdrowie, mądrość, rodzinę i wykształcenie (kolejność trzeciej i czwartej wartości była odwrotna wśród studentów piątego roku). Do podstawowych celów życiowych studentów pierwszego roku należało ukończenie studiów (71,4%). Cele związane ze zdobyciem dobrze płatnej (59,5%) i zgodnej z wykształceniem pracy (23,8%), założeniem rodziny (21,4%), zdobyciem mieszkania i niezależności finansowej (4,8%) oraz zdobyciem uznania ludzi (19%) okazały się dla nich mniej istotne niż dla starszych studentów (odpowiednio 65,5%; 60%; 45,5%; 43,6%; 36,4%). Młodsi studenci cenili sobie za to bardziej życie ciekawe i pełne przygód (35,7% w stosunku do 5,5% wśród studentów piątego roku). Dla obu grup badanych bardzo istotnymi celami życiowymi pozostawały miłość, wielkie uczucie (około 69%; na pierwszym miejscu w hierarchii celów życiowych starszych studentów). U podstaw życiowych dążeń studentów I i V roku leżały zatem podobne wartości, zaś różnice w modelach życiowych preferencji wiązać można było z odmiennym etapem życiowym, na którym znajdowali się badani. Jednocześnie dodatkowego zbadania wymagałby problem wpływu pobytu na uczelni na cele życiowe studentów. Drugim badaniem objęto 120 osób, z czego od 78 osób uzyskano pełne dane. W badaniu wykorzystano Kwestionariusz Aktywności Samozachowawczej J. Tatarowicza (1983). Wyniki badania ujawniły, że ponad połowa studentów dokonywała refleksji nad sobą często (51,3%) oraz była z siebie w znacznym stopniu zadowolona (52,6%). Nikt z badanych nie wybrał odpowiedzi, zgodnie z którą prawie nigdy nie podejmował refleksji nad sobą oraz nie był w ogóle z siebie zadowolony. 51,3% badanych porównywało siebie z innymi ludźmi. 61,5% przyznało sobie tylko częściową umiejętność przewidywania własnego postępowania, a 29,5% prawie całkowitą. Pozostali badani nie potrafili przewidzieć swojego zachowania prawie wcale (5,1%) lub robili to słabo (3,8%). Połowa badanych uznała, że czasami możliwa jest praca nad sobą, 10,3% – że możliwa jest często, 7,7% – rzadko, a 32% badanych stwierdziło, że nie jest ona w ogóle możliwa. Do najważniejszych celów samowychowawczych w życiu badani zaliczyli dobre kontakty z innymi ludźmi, własne cechy, upodobania i skłonności oraz spełnianie obowiązków wobec szkoły i dorosłych. Wśród celów dotyczących obowiązków i wymogów wyróżnili z kolei bycie bardziej pracowitym, systematycznym i zwalczanie lenistwa. Najmniej istotne okazało się likwidowanie złych ocen szkolnych. W kontaktach z rówieśnikami studenci kładli nacisk na bycie bardziej tolerancyjnym, odważne bronienie swojego stanowiska i staranie się, by lepiej rozumieć innych. W kontaktach z dorosłymi większa tolerancja również zajęła pierwsze miejsce, na drugim znalazło się zrozumienie innych, a na trzecim obrona swojego stanowiska. W sobie studenci chcieli najbardziej poprawić wytrwałość w dążeniu do celów. Pragnęli również poszerzyć swoje zainteresowania o nowe i nieznane sprawy oraz zwiększyć swoją inteligencję. Na ostatnim, szesnastym miejscu wśród celów osobistych studenci umieścili walkę z nałogami. Nieco mniej niż połowa badanych zadeklarowała, że podejmuje pracę nad sobą (48,7%), pozostali stwierdzili, że tego nie robią (51,3%).