Celem badania była ewaluacja środowiskowych ognisk wychowawczych TPD/KKWR w Warszawie i okolicach. W badaniu wykorzystano autorską ankietę, zawierającą 33 pytania dotyczące: wychowanków ognisk wychowawczych w sensie psychologicznym i środowiskowym, wychowawców, instruktorów i nauczycieli pracujących z wychowankami, skuteczności metod pracy, atmosfery wychowawczej w ocenie kadry, problemów w funkcjonowaniu ognisk, poziomu satysfakcji z pracy w ognisku i in. Przebadano 30 ognisk, otrzymano odpowiedzi od 53 kobiet i 15 mężczyzn zatrudnionych w placówkach. Pracownicy badanych placówek podkreślali trudności we współpracy z rodzicami wychowanków. Sami uczniowie w większości dobrowolnie uczestniczyli w zajęciach organizowanych w ogniskach, choć poziom ich aktywności był zróżnicowany; wychowawcy często musieli stosować różnorodne metody aktywizacji wychowanków do udziału w zajęciach. Według wychowawców do głównych funkcji realizowanych przez ogniska należą: pomoc dziecku (32 wskazania), dożywianie (10), pomoc w nauce (10), organizacja czasu wolnego (16). Siedmiu badanych podkreślało konieczność zintensyfikowania działań na rzecz korygowania postaw dzieci i rodziców w zakresie tzw. norm współżycia społecznego. Wśród największych atutów ognisk wychowawczych znalazły się takie elementy jak: dobrowolność uczestnictwa w zajęciach (23 wskazania), szeroka oferta zajęciowa i aktywność (17), ciepła, rodzinna atmosfera (11), dobra, konstruktywna organizacja czasu (dziewięć wskazań), dożywianie i pomoc dzieciom (osiem wskazań). Wśród samych badanych było: 15 kierowników ogniska, 40 wychowawców, 13 nauczycieli albo instruktorów. 48 osób miało wykształcenie wyższe, 16 – średnie, cztery osoby studiowały. 32 badanych było z zawodu nauczycielami, 16 – pedagogami. 13 respondentów w ognisku pracowało mniej niż pół roku, 15 – od pół do półtora roku, 28 – od dwóch do trzech lat, 17 – ponad cztery lata. 24 osoby zadeklarowały, że są bardzo zadowolone z wykonywanej pracy, 25 osób było zadowolonych, 13 badanych prezentowało przeciętny poziom zadowolenia z pracy w ogniku, a sześć nie wyraziło jednoznacznej opinii na ten temat. Do deklarowanych motywów pracy z dziećmi należały: altruizm (37 wskazań), współczucie dla najmłodszych (17), powołanie (sześć wskazań), przygotowanie zawodowe (trzy wskazania). Badani uważali, że idealny wychowawca w ognisku powinien być: gotowy do niesienia dziecku pomocy (65%) oraz tolerancyjny i wyrozumiały (13 osób).