Celem badania było określenie planów życiowych młodzieży upośledzonej. W badaniu wzięło udział 20 uczennic klasy trzeciej Zasadniczej Szkoły Specjalnej w Ostrołęce (zawód: kucharz i ciastkarz), 25 uczennic klasy trzeciej Zespołu Szkół Specjalnych nr 2 w Warszawie (zawód: introligator) oraz 27 uczennic klasy trzeciej Zespołu Szkół Specjalnych nr 3 w Warszawie (zawód: krawiec odzieży damskiej lekkiej). Dziewczęta były w wieku od 18 do 20 lat. 96% pochodziło z rodzin robotniczych, 3% z inteligenckich. 58% uczennic było upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim. Dziewczęta najbardziej ceniły takie wartości (związane z aspiracjami osobistymi) jak: szczęśliwe życie w rodzinie (92% wskazań), dobrobyt materialny (95%). Mniejsze uznanie w ich oczach znajdowały: przyjaźń (48%), podróże (37%), pomoc innym ludziom (52%), udział w życiu społecznym (29%). 87% dziewcząt wymieniało preferowane cechy partnera życiowego, uczennice nie zwracały jednak uwagi na własną rolę w budowaniu przyszłego życia rodzinnego. 79% respondentek miało realistyczne aspiracje, związane przede wszystkim ze zdobyciem zawodu. 21% badanych jednak chciałoby pracować w zawodach (np. nauczyciel, pielęgniarka), których nie mogą wykonywać osoby upośledzone. 38% uczennic nie uznawało własnych rodzin za przyszły wzorzec.