Celem badania było poznanie opinii zaocznych studentów pedagogiki oraz słuchaczy kolegiów nauczycielskich na temat roli rodziców w procesach instytucjonalnej edukacji i wychowania. Skupiono się przede wszystkim na takich kwestiach jak: rodzaj relacji rodzice – szkoła, czynniki kształtujące i ograniczające tę relację oraz oczekiwania rodziców wobec edukacji instytucjonalnej. W ankiecie wzięło udział 188 osób. Blisko dwie trzecie respondentów uważało, że głównym czynnikiem ograniczającym relację szkoła – rodzice jest brak czasu. 38% ankietowanych twierdziło, że rodzice niewiele wiedzą o procesie edukacji i wychowania, nie poszerzają tej wiedzy i nie zastanawiają się wcale nad swoją rolą w relacjach z instytucjami edukacyjnymi. Z drugiej strony same instytucje związane z edukacją i wychowaniem nie dostrzegają potencjału w relacjach szkoły z rodzicami uczniów. Ponad jedna trzecia respondentów uważała, że czynnikiem utrudniającym kontakty rodziców ze szkołą jest skupienie tych pierwszych na zaspokajaniu przede wszystkim potrzeb materialnych. 35% badanych twierdziło, że należy podjąć działania mające na celu zacieśnienie kontaktów szkoły z rodzicami; 16% wskazywało na potrzebę ochrony socjalnej rodziny. Około 13% ankietowanych sądziło, że na polepszenie stosunków szkoła – rodzice mogłaby wpłynąć reforma systemu edukacji. Mała część badanych postulowała zmiany w programie nauczania, nastawione na przygotowanie do wymagań współczesności. Prawie 40% ankietowanych twierdziło, że relacje szkoła – rodzice powinny mieć charakter społecznego wspierania się. To oznacza, że rodzice intensywnie uczestniczą we współpracy ze szkołą, a ich rola nie ogranicza się do sporadycznego dopytywania się o rezultaty dziecka w nauce.