Przedmiotem badania było pojęcie autorytetu w opinii licealistów. Posłużono się metodą sondażu. W ankiecie pytano o: istnienie autorytetów we współczesnym świecie, cechy osoby postrzeganej jako autorytet, kto stanowi autorytet dla młodzieży oraz czy młodzież potrzebuje autorytetów. W opinii ankietowanych osoba ciesząca się autorytetem powinna być przede wszystkim: uczciwa (33 wskazania), prawdomówna (16), szczera (11), mądra (13), utalentowana (2), inteligentna (12), wykształcona (5), rzetelna (13), godna zaufania (siedem) itp. Pięć osób stwierdziło, że osoba darzona autorytetem powinna wierzyć w Boga. 12 licealistów przyznało, że ich autorytetem jest tylko jedna osoba, najczęściej matka, papież Jan Paweł II albo Chrystus. Dla 68 osób największym autorytetem okazała się matka, dla 49 – ojciec, 15 – pisarz, np. W. Wharton, H. Poświatowska, J. Twardowski, S. Lem, J. Słowacki, A. Mickiewicz i W. Szymborska. 13 ankietowanych widziało autorytety w muzykach: K. Nosowskiej, J. Morrisonie, L. Beethovenie, E. Bartosiewicz i T. Stańce. Dla 8 uczniów autorytetem są nauczyciele, dla 5 – filozofowie (np. Seneka), dla 3 zaś – politycy (np. A. Kwaśniewski albo B. Clinton). 8 badanych uważało, że nie ma osoby, która mogłaby stanowić dla nich autorytet. 23 licealistów dostrzegało konieczność istnienia autorytetu w kształtowaniu się tożsamości młodzieży, bo np. życie tych osób pokazuje mi, jakim postępowaniem i działalnością doszli do tego, co ja w tej chwili nazywam autorytetem. W opinii 42 osób autorytety są i nie są jednocześnie potrzebne dla kształtowania się tożsamości. Uczniowie z tej grupy widzieli m.in. konieczność samodzielnego budowania własnej osobowości. Dla 26 osób obecność autorytetu w procesie dorastania była zbędna; licealiści ci podkreślali wartość wolności i samodzielności w kształtowaniu tożsamości.