Przedmiotem badania były samoocena i aspiracje młodzieży niepełnosprawnej. W badaniu wzięło udział 30 uczniów w normie intelektualnej, z zaburzeniami ruchu, uczęszczających do Liceum Zawodowego przy Zespole Szkół Specjalnych w Centrum Rehabilitacji w Konstancinie-Jeziornie. W grupie kontrolnej znalazło się 30 uczniów pełnosprawnych z liceum zawodowego w Warszawie. Na podstawie zgromadzonego materiału wykazano, że uczniowie niepełnosprawni określone elementy samooceny oceniają wysoko albo średnio; te same elementy są oceniane przez uczniów pełnosprawnych na poziomie wysokim. Nie zaobserwowano różnic w poziomie dominacji w obu badanych grupach. Cztery osoby niepełnosprawne stwierdziły, że cechuje je wysoki poziom dominacji, pozostali stwierdzili, że poziom dominacji w ich przypadku jest średni. 53% osób niepełnosprawnych i 67% pełnosprawnych stwierdziło, że poziom ich otwartości jest wysoki. Różnice w poziomie otwartości wśród pełnosprawnych i niepełnosprawnych uczniów miały charakter nieistotny statystycznie. 53% uczniów niepełnosprawnych stwierdziło, że kontrolują siebie na wysoki poziomie, 40% na przeciętnym, a 7% (dwie osoby) – na niskim. Wśród uczniów pełnosprawnych 70% uważało, że poziom samokontroli jest u nich wysoki. Żaden z uczniów pełnosprawnych nie twierdził, że poziom jego samokontroli jest niski. 53% niepełnosprawnych uznało swój nastrój podstawowy za przeciętny, 23% za wysoki i niski. Okazało się, że wśród uczniów pełnosprawnych 47% twierdziło, że ich nastrój podstawowy jest wysoki, 33% przeciętny, 20% niski. Na podstawie uzyskanych wyników można stwierdzić, że młodzież pełnosprawną w większości (67%) cechuje wysoki poziom samooceny, 33% zaś – przeciętny. Wśród uczniów niepełnosprawnych dominuje samoocena przeciętna (63%), a w przypadku 37% uczniów jest wysoka. 57% uczniów pełnosprawnych chciałoby podjąć studia na wyższej uczelni po ukończeniu szkoły średniej; pozostali planowali kontynuację nauki w szkole policealnej. Wśród młodzieży niepełnosprawnej aspiracje edukacyjne były nieco inne – połowa chciała rozpocząć naukę w szkole pomaturalnej, 27% na studiach, 17% planowało podjąć pracę, pozostali chcieli założyć rodzinę. Badanie wykazało, że młodzież obarczona kalectwem – objęta specjalistyczną opieką – radziła sobie z niepełnosprawnością. Uczniowie niepełnosprawni postrzegali siebie jako nieustępliwych, umiejących przekonywać do swojej racji. Nie stwierdzono, by któryś z niepełnosprawnych uczniów był sfrustrowany albo bardzo przygnębiony z powodu kalectwa. Młodzież dotknięta niepełnosprawnością znacznie niżej niż pełnosprawni ocenia własne kompetencje społeczne – bliskość emocjonalną, zależność i zaufanie.