W badaniu postawiono następujące problemy badawcze: jakie jest poczucie satysfakcji z życia studiujących osób niepełnosprawnych w porównaniu z ich pełnosprawnymi rówieśnikami; jaki jest poziom samooceny i kompetencji społecznych studentów niepełnosprawnych, a jaki jest udziałem studentów pełnosprawnych; czy występują, a jeżeli tak, to jaki charakter mają związki zależnościowe pomiędzy samooceną, a kompetencjami społecznymi oraz satysfakcją z życia studentów niepełnosprawnych? W badaniu posłużono się Skalą Satysfakcji z Życia (SBWL), Kwestionariuszem Kompetencji Społecznych (oprac. Matczak), Skalą Samooceny (TSCS). W badaniu wzięło udział 70 osób (35 osób niepełnosprawnych ruchowo, a 35 osób bez tych zaburzeń). Respondenci w momencie badania mieli 20-26 lat (studenci studiów dziennych). Wśród osób niepełnosprawnych ruchowo byli inwalidzi (20 osób), osoby poruszające się samodzielnie (11 osób) oraz chodzące z pomocą kul (cztery osoby). W badaniu weryfikowano następujące elementy: satysfakcja z życia badanych (wśród studentów niepełnosprawnych wskaźniki są bardzo niskie), samoocena badanych (osoby niepełnosprawne wykazują niższy stopień samozadowolenia oraz samoakceptacji), kompetencje społeczne badanych (w grupie podstawowej i porównawczej kompetencje społeczne są na niskim lub przeciętnym poziomie). Ponadto wyniki badań potwierdziły wstępne założenie hipotetyczne dotyczące zależności pomiędzy samooceną i kompetencjami społecznymi badanych (poziom samoakceptacji, poczucia własnej wartości, oceny własnej fizyczności i pewności siebie w kontaktach z innymi dodatnio koreluje z poziomem kompetencji w zakresie prezentowania posiadanych zdolności i umiejętności).