Celem badania była charakterystyka osiągnięć życiowych nastolatków. Badaniem objęto trzy grupy: populację ogólnopolską, populację warszawską oraz populację łódzką. Na podstawie selekcji pierwsza liczyła 103 osoby obojga płci, które urodziły się w latach 1956–1965. 16,5% respondentów legitymowało się wyższym wykształceniem. 3,9% badanych ukończyło szkołę pomaturalną. 44,7% ankietowanych miało wykształcenie średnie albo średnie niepełne. 30,1% respondentów ukończyło zasadniczą szkołę zawodową, a 4,9% jedynie szkołę podstawową. 15,7% badanych pozostawało bez pracy. 11,6% pracowało na własnych rachunek, 3,9% pełniło najwyższe funkcje kierownicze, 5,9% wykonywało profesje inteligenckie. 47,1% badanych z wyższym wykształceniem osiągało dochody mieszczące się w górny decylu zarobków. Wśród pozostałych z innym wykształceniem tak wysokie zarobki otrzymywało jedynie 12,5% respondentów. 70,6% badanych z wyższym wykształceniem (i 28% z innym rodzajem wykształcenia) odczuwało poprawę położenia materialnego w ciągu ostatnich pięciu lat. Badanie grupy warszawskiej przebiegało dwuetapowo. W pierwszym rozesłano ankiety pocztowe. Na podstawie otrzymanych wyników wyodrębniono dwie grupy respondentów: A: 170 osób o ponadprzeciętnym ilorazie inteligencji (średni poziom: 130 punktów); B: 101 osób o niskim ilorazie inteligencji (średni poziom: 69–85 punktów). W drugim etapie badania wzięły udział 144 osoby. Wyniki badania potwierdziły wstępną hipotezę: uzdolnione nastolatki w Warszawy rzeczywiście miały lepsze osiągnięcia edukacyjne, zawodowe oraz materialne niż ich rówieśnicy o inteligencji rozłożonej losowo. Można sądzić, że o ich sukcesie zadecydowały wysokie kompetencje intelektualne (wysoki iloraz inteligencji w wieku 13 lat). Nie pracowało zawodowo 18,4% badanych, a 33,3% wykonywało tzw. profesje inteligenckie. Okazało się, że kariery zawodowe uzdolnionych nastolatków w latach 1988-1995 uległy znacznemu przyspieszeniu, co mogło wynikać z transformacji ustrojowej. Ponad 70% badanych wspomniało, że na własne losy życiowe korzystny wpływ mają istotnie realia gospodarki rynkowej. Wyniki badania pokazały także, że głównym czynnikiem hamującym sukces zawodowy – w przypadku osób z niższym ilorazem inteligencji – jest uzyskany poziom wykształcenia. W przypadku osób o wysokim ilorazie inteligencji poziom wykształcenia nie miał wpływu na ostateczne osiągnięcia. Grupa łódzka liczyła 146 respondentów (mężczyźni), urodzonych w latach 1959–1963. Badani uczęszczali do szkół łódzkich w 1975 roku, a jesienią 1994 roku mieszkali w Łodzi. 22,6% respondentów legitymowało się wyższym wykształceniem. 4,8% badanych ukończyło szkołę pomaturalną. 34,7% ankietowanych miało wykształcenie średnie albo średnie niepełne. 29,5% respondentów ukończyło zasadniczą szkołę zawodową, a 8,2% jedynie szkołę podstawową. 15% badanych pozostawało bez pracy. 15% pracowało na własnych rachunek, 2,8% pełniło najwyższe funkcje kierownicze, 8% wykonywało profesje inteligenckie. 32% badanych z wyższym wykształceniem osiągało dochody mieszczące się w górny decylu zarobków. Wśród pozostałych z innym wykształceniem tak wysokie zarobki otrzymywało jedynie 7,5% respondentów. 51,5% badanych z wyższym wykształceniem (i 27,5% z innym rodzajem wykształcenia) odczuwało poprawę położenia materialnego w ciągu ostatnich pięciu lat.