Celem badania było poznanie opinii uczniów zasadniczych szkół zawodowych na temat programu nauczania języka polskiego. W ankiecie wzięło udział 171 osób z dziewięciu szkół zawodowych. 26% uczniów nie potrafiło odpowiedzieć na pytanie: Co współczesna młodzież powinna poznać na lekcjach języka polskiego i czego się nauczyć? Niektórzy nie chcieliby się uczyć niczego podczas zajęć z języka polskiego: Nic nie chciałbym się uczyć; Niczego, ponieważ nie lubię języka polskiego. Wiele osób zwracało uwagę na korzyści z kształcenia językowego: Młodzież powinna dobrze nauczyć się mowy języka polskiego, na lekcjach powinno być dużo czytania lektur z książek przeznaczonych do szkoły, a nie wchodzić w czasy dawniejsze. Na lekcjach języka polskiego powinno być więcej tematów, na których chcieliby wypowiadać się uczniowie, a nie trzymać się planu zajęć. Młodzież chciałaby, żeby podczas lekcji rozmawiano o jej problemach życiowych: Moim zdaniem powinniśmy więcej rozmawiać o życiu. Zajęcia powinny być przygotowaniem do samodzielności. Nauczyciele nie powinni mówić suchym i twardym językiem. Na zajęciach winno być więcej radości, a nie tylko obawa przed złym podejściem nauczyciela. Okazało się, że spośród lektur szkolnych największą popularnością wśród młodzieży z zasadniczych szkół zawodowych cieszyły się Medaliony Zofii Nałkowskiej (73 głosy za pozostawieniem na liście lektur, dziewięć za wykreśleniem). 36 wyraziło się pozytywnie na temat Granicy Nałkowskiej. 36 uczniów proponowało wykreślenie z kanonu lektur Wesela Wyspiańskiego, 24 osoby – Lalki Prusa, a 17 – Chłopów Reymonta. Ponad 80 osób nie zaproponowało żadnych uzupełnień w kanonie lektur. Pozostali podawali pozycje z literatury sensacyjnej, przygodowej, kryminalnej, fantastycznej albo erotycznej. Tylko 14,6% badanych zadeklarowało, że czytają wszystkie lektury szkolne. 24,6% w ogóle nie czytało lektur. Powodem niskiej frekwencji jest brak zainteresowania lekturami szkolnymi, które dla uczniów są nudne, niezrozumiałe i za długie: Niektóre są bardzo trudne (…), wielu nie rozumiem, są pisane staroświeckim językiem o rzeczach, które mnie nie interesują. Dla wybranych uczniów lektury są ciekawe i pouczające, ale niektórzy czytają ze względu na przymus ze strony nauczyciela albo z powodu obawy przed negatywną oceną. Wyniki badania wskazują, że warto byłoby zmienić program kształcenia z języka polskiego w zasadniczych szkołach zawodowych – z uwzględnieniem uwarunkowań dydaktycznych i właściwości uczniów. Do możliwości uczniów (którzy mają często problemy z czytaniem i pisaniem) należy dostosować cele kształcenia, materiał nauczania i propozycje lekturowe. Warto również duży nacisk położyć na kształcenie językowe.