Przedmiotem badania był stan edukacji nauczycieli klas I–III. Przeanalizowano plany nauczania siedmiu wyższych szkół pedagogicznych w: Bydgoszczy, Kielcach, Krakowie, Siedlcach, Słupsku, Rzeszowie, Zielonej Górze, i na ośmiu uniwersytetach w: Białymstoku (filia UW), Cieszynie (filia Uniwersytetu Śląskiego), Gdańsku, Katowicach, UMCS, Toruniu i we Wrocławiu. Wyróżniono pięć grup przedmiotowych: ogólne, pedagogiczne, psychologiczne, merytoryczno-metodyczne i specjalizacji kierunkowej. Zauważono, że w systemie stacjonarnym magisterskim panuje dość duży rozrzut godzin – od 1875 do 4155. Na studiach dwukierunkowych takiej różnicy nie było, wymiar godzin bowiem wahał się między 3005 godzinami a 3495. Stwierdzono także, że w różnym wymiarze godzinowym realizuje się poszczególne przedmioty z wyszczególnionych pięciu grup. Na studiach zaocznych zawodowych 41,9% ogólnej liczby godzin stanowił blok merytoryczno-metodyczny. Podczas studiów stacjonarnych jednokierunkowych przyszli nauczyciele mieli od 12,9% do 28% wykładów (spośród ogólnej liczby zajęć). Dominującą formą zajęć na tego typu studiach były ćwiczenia – od 71% do 87,1%. Nazwy przedmiotów na poszczególnych uczelniach były dość swobodne. Przykładem takiej sytuacji jest przedmiot metodyka nauczania języka polskiego, który nazywał się: edukacja polonistyczna z metodyką, metodyka kształcenia polonistycznego, metodyka nauczania języka polskiego, metodyka nauczania początkowego języka polskiego, wiedza i umiejętności z zakresu języka polskiego itp. Podczas studiów jednolitych magisterskich średnio 23,1% wszystkich zajęć poświęcono przedmiotom ogólnym. Na większości uczelni prowadzono zajęcia z praktyki zawodowej. Program z tego przedmiotu realizowano w postaci praktyki śródrocznej, praktyk ciągłych, także wycieczek programowych i obozów naukowych. Na podstawie wyników badania sformułowano następujące wnioski: warto ujednolicić nazwę kierunku studiów na wszystkich uczelniach; należy zrezygnować z nazwy: nauczanie początkowe i wychowanie przedszkolne, gdyż oznacza ona kwalifikację, a nie dyscyplinę naukową; warto, by wymiar godzinowy był na wszystkich uczelniach mniej więcej taki sam i wynosił 33000 (liczba godzin obliczona na podstawie średniego obciążenia tygodniowego studenta); wymiar godzinowy praktyk szkolnych powinien być większy, warto uzupełnić praktyki i dwutygodniowe obozy naukowe.