Badanie przeprowadzono w celu rozpoznania poziomu aktywności fizycznej i jej niektórych uwarunkowań u studentów pierwszych lat na Uniwersytecie Gdańskim. Badaniem ankietowym objęto 50 mężczyzn i 88 kobiet uczestniczących w zajęciach wychowania fizycznego. Jako najważniejsze powody podejmowania aktywności fizycznej respondenci wskazali: poprawę ogólnego stanu zdrowia – 56%, przyjemność, odprężenie, zabawę – 56%, samopoczucie fizyczne i psychiczne – 53%, relaks, pozbycie się stresu – 52%, podniesienie poziomu sprawności fizycznej – 44%, utrzymanie poziomu sprawności fizycznej – 43%, kontrolę masy ciała i ładną sylwetkę – 43%. 40% ćwiczyło w dni powszednie, 36% w weekend, 24% cały tydzień; 37% ćwiczyło wieczorem, 25% o różnych porach, 18% po południu, 15% rano, 5% w południe. 32% ćwiczyło w domu, 19% w uczelni, 16% w parku, 3% w organizowanej rekreacji, 6% w klubie sportowym, 12% poza organizowaną rekreacją, 12% wskazało inne odpowiedzi. Intensywna aktywność fizyczna miała miejsce dwa, trzy razy w tygodniu u 50%, cztery, pięć razy u 10%, sześć i więcej razy u 4%, jeden raz u 21%, mniej niż raz w tygodniu u 11%, u 4% rzadko lub w ogóle. Czas aktywności fizycznej wynosił do 15 minut u 10%, 16-30 minut u 37%, 31-45 minut u 22%, 46-60 minut u 20%, ponad 60 minut u 11%. 55% wolało organizować zajęcia ruchowe we własnym zakresie, 30% razem ze współćwiczącymi, 15% uczestniczyć w formie zorganizowanej. Jako przeszkody w uprawianiu ćwiczeń wskazywano: brak wolnego czasu – 30%, brak dostępu do sprzętu – 11%, wysokie jego koszty – 10%. Zdaniem badanych udział w aktywności fizycznej najbardziej zależał od zwiększenia ilości wolnego czasu – 53%, dostępności do zorganizowanych grup ćwiczących – 32%, różnorodności organizacji i klubów sportowych – 31%. Przydatność lekcji wychowania fizycznego w szkole dla wytworzenia systematycznej aktywności fizycznej w późniejszym wieku 64% oceniło jako bardzo dobrą i dobrą, 36% jako niedostateczną i dostateczną.