Badanie przeprowadzono w 14 szkołach ogólnokształcących z województw poznańskiego, konińskiego, kaliskiego, leszczyńskiego, z których wywodzili się olimpijczycy, uczestnicy wojewódzkiego etapu konkursu polonistycznego. W każdej szkole średniej oprócz olimpijczyków przebadano jedną klasę; badaniem objęto łącznie 710 uczniów i 30 nauczycieli. Zastosowano kwestionariusz ankiety dla uczniów, kwestionariusz wywiadu dla rodziców i nauczycieli; plebiscyt życzliwości i niechęci, technikę socjometryczną J. Moreno; przeanalizowano dokumentację szkolną. Nauczyciele oceniali cechy wybitnie zdolnych uczniów bardzo wysoko – 100% oceniło ich jako inteligentnych, 86,67% jako łatwo i szybko podejmujących decyzje, pewnych siebie, spokojnych, opanowanych, przystępnych; w zakresie cech szkolnych 100% wskazało własny styl uczniów w formułowaniu myśli, 76,67% samodzielne i krytyczne myślenie i dobrą orientację w nowym materiale; 53,33% uznało współpracę z uczniami za bardzo dobrą, 40,33% za dobrą, 6,67% za słabą; 63,33% uznało, że szkoła jest dla nich miejscem zdobywania wiedzy i spotkań z grupą koleżeńską. Uczniowie zdolni uważali szkołę głównie za miejsce spotkań z kolegami – 50%, miejsce zdobywania wiedzy – 33,33%. Z języka polskiego 56,67% uczniów miało oceny celujące, 40% bardzo dobre; 50% miało oceny dostateczne z matematyki, 40% z fizyki, 33,33% z chemii, 16,67% z języka rosyjskiego. Uczniowie zdolni nie lubili uczyć się długich partii materiału o charakterze pamięciowym – 80%. 70% stwierdziło, że nauczyciele nie umieją zainteresować swoimi przedmiotami. Osiąganie wyższych wyników zdaniem badanych utrudniał im głównie zły kontakt z nauczycielem – 50%. Udział nauczycieli w rozwoju uczniów polegał głównie na przygotowaniu do konkursów, olimpiad – 63,33%, wskazywaniu lektur – 46,67%. Do różnych organizacji należało 40% uczniów wybitnie zdolnych. Zainteresowania: 100% uczniów wskazało literaturę, 50% teatr, 46,67% historię. W klasie 50% uczniów wybitnie zdolnych zajmowało bardzo wysoką pozycję, 13,33% otrzymywało oceny negatywne, ale nie było izolowanych ani odrzucanych. Uczniowie wybitnie zdolni nie byli zbyt atrakcyjni dla koleżanek i kolegów w zakresie stosunków towarzyskich; otoczenie najbardziej ceniło możliwość uzyskania pomocy w nauce. Uczniowie wybitnie zdolni wśród najważniejszych wartości wskazywali na pierwszym miejscu kochać i być kochanym; ich samoocena była wysoka, ale nie zawyżona.