Sondaż diagnostyczny przeprowadzono, by określić stan upowszechnienia wychowania przedszkolnego w wybranych rejonach kraju. Badaniem objęto nauczycieli, samorządy i rodziców z województw: zielonogórskiego, poznańskiego, szczecińskiego, koszalińskiego, wałbrzyskiego, jeleniogórskiego, zamojskiego, gorzowskiego i suwalskiego. Wyniki badania ujawniły głęboką dysproporcję między wsią a miastem, również w stosunku do sześciolatków, dla których samorządy miały obowiązek prowadzić oddziały przedszkolne. W miastach z przedszkoli korzystało 40-50% dzieci w wieku od trzech do sześciu lat, a na wsi 14-15%, wśród sześciolatków – około 50%. W małych miejscowościach i na wsiach zdarzało się, że dzieci sześcioletnie włączane były do klas szkolnych, najczęściej łączonych, bez zastosowania zróżnicowanych metod oddziaływania wychowawczego. Nauczycielki stosowały wobec tych dzieci metody pracy szkolnej, ale nie zajmowały się nimi z powodu obowiązku realizacji zadań dydaktycznych ze starszymi dziećmi. W niektórych rejonach nie prowadzono oddziałów dla sześciolatków z powodu braku dostatecznej ich liczby i zbyt dużych odległości między miejscowościami. Dekompozycja sieci przedszkoli spowodowała również, że na skutek braku miejsc przyjmowane były wyłącznie dzieci rodziców pracujących i tylko w celu spełniania funkcji opiekuńczej. Z powodu łączenia grup przedszkolnych były one bardzo liczne (30-35 dzieci). Opłaty w diagnozowanych regionach mieściły się w granicach 180-200 PLN w miastach i 50 PLN na wsiach.