Przedmiotem badania była samoregulacja w uczeniu się tekstów podręcznikowych. Sformułowano następujące pytania badawcze: czy różne aspekty samoregulacji w uczeniu się tekstów podręcznikowych są ze sobą powiązane; czy poszczególne aspekty samoregulacji w uczeniu się tekstów podręcznikowych wpływają na efekty uczenia się. Przyjęto wstępnie, że giętkość zachowań strategicznych oraz wyższy poziom samoregulacji wpływały na lepsze wyniki w nauce, a także, że giętkość interprzedmiotowa łączy się z wyższym poziomem samoregulacji intra- oraz interzadaniowej. W badaniu uczestniczyło 140 uczniów klas ósmych szkoły podstawowej (respondenci byli w wieku od 14 do 15 lat). Badanych podzielono na pięć grup według wzorców zachowań strategicznych: sztywny/powierzchniowy – bez względu na przedmiot strategia powierzchniowa uczenia się tekstów podręcznikowych (biologia, geografia, historia), 25,71%; giętki/powierzchniowy – powierzchniowa strategia uczenia się tekstów z biologii, geografii i historii, ale deklarowana zmienna strategia w uczeniu się różnych przedmiotów, 15,71%; sztywny/głęboki – tylko głębokie strategie uczenia się tekstów podręcznikowych z biologii, geografii i historii, 21,43%; giętki/głęboki – deklarowane różne strategie, ale stosowane tylko głębokie w uczeniu się tekstów podręcznikowych z biologii, geografii i historii, 17,15%; mieszany – 20%. Badanie składało się z dwóch etapów: grupowego i indywidualnego. W etapie indywidualnym respondentów poproszono o nauczenie się dwóch tekstów podręcznikowych w celu: reproduktywnym (znalezienie i podanie właściwej informacji) albo produktywnym (rozwiązanie problemu za pomocą wniosków z informacji podanej w tekście). Obydwa teksty dotyczyły zagadnień biologicznych. Po nauczeniu się tekstów uczniowie byli proszeni o: opis stosowanych strategii oraz odpowiedź na dwa pytania (reproduktywne i produktywne). Wyniki badania nie ujawniły istotnych różnic między samoregulacją interprzedmiotową i interzadaniową oraz ogólną samoregulacją, efektami uczenia się i samoregulacją intrazadaniową. Nie stwierdzono istotnych korelacji między wskaźnikami ogólnej samoregulacji i wskaźnikami samoregulacji intrazadaniowej. Zależności między samoregulacją interzadaniową, intrazadaniową a efektami uczenia się okazały się jednak słabsze, niż oczekiwano, ale mimo to potwierdziły hipotezę mówiącą, że różne aspekty samoregulacji w uczeniu się są powiązane, a także, że wyższe wyniki w nauce są efektem wyższego poziomu samoregulacji oraz giętkości strategicznej. Na podstawie wyników badania stwierdzono ponadto, że giętkość interprzedmiotowa i głębokie uczenie się tekstów podręcznikowych są przynależne nie tylko do wieku i czasu kształcenia, lecz także stanowią wyraz indywidualnego stylu poznawczego albo (i) wynik odpowiedniego kształcenia stymulującego do podejmowania dojrzalszych działań w procesie uczenia się.