Celem badania Moja rodzina były: poznanie oceny współczesnej młodzieży, stosunków między rodzicami a dziećmi, najważniejszych problemów młodych ludzi widzianych z perspektywy obu stron, próba odtworzenia wyobrażeń i preferencji wychowawczych rodziców. Badaniem objęto próbę adresowo-losową dorosłych 1222 mieszkańców Polski mających co najmniej jedno dziecko poniżej 19 lat. Według rodziców wychowanie dzieci powinno należeć do rodziny i szkoły (możliwe odpowiedzi: rodzice, dziadkowie, szkoła i nauczyciele, Kościół, rówieśnicy, telewizja). Uczciwego życia powinni uczyć rodzice – 99% wskazań, szkoła – 56%, Kościół – 18%. Zasady właściwego zachowania powinien uczyć głównie dom, a także szkoła – 83%. Rozwój intelektualny dziecka powinny stymulować głównie szkoła – 92% wskazań, rodzice – 89%; dziadkowie – 4%) czy telewizja – 3%. Rozmowy na temat płci, wychowania seksualnego powinni podejmować rodzice – 94%, szkoła – 86%; Kościół – 3%. 93% zgodziło się z opinią, że w wychowaniu dzieci ważniejsze jest porozumienie między rodzicami i dziećmi, 5% – że w wychowaniu dzieci ważniejsza jest karność i szacunek dla rodziców. W zakresie aspiracji edukacyjnych rodziców dla dzieci dominowało wykształcenie wyższe – 51% w przypadku synów i 60% w przypadku córek oraz średnie ogólne lub techniczne – 32% i 25%; od córek oczekiwano nieco wyższego poziomu wykształcenia. Wyższe aspiracje przejawiali rodzice bardziej wykształceni, mieszkający w miastach, osiągający wyższe dochody, wierzący, że ich rodzina ma szanse poprawy swojej sytuacji życiowej w najbliższych latach. Swoje stosunki z dziećmi jako bardzo dobre określiło 54% w przypadku synów i 60% w przypadku córek, jako dość dobre odpowiednio 37% i 35%, jako różne 7% i 4%, jako nie najlepsze 2% i 1%.Gorsze relacje zaobserwowano w rodzinach korzystających z pomocy społecznej. Problem niemożności znalezienia wspólnego języka z rodzicami dotyczył większości młodzieży zdaniem 16% badanych, znacznej części – 39%, niewielkiej części – 34%, pojedynczych przypadków – 8%. Częściej problem zauważali badani lepiej wykształceni, przedstawiciele kadry kierowniczej i inteligencji oraz pracownicy fizyczno-umysłowi, najrzadziej rolnicy. Wśród innych niekorzystnych zjawisk brak perspektyw dotyczył zdaniem 39% badanych większości młodzieży i zdaniem 45% znacznej jej części (częściej wskazywali to bezrobotni oraz oceniający własne warunki materialne jako złe); kult pieniądza – odpowiednio 37% i 41%, obojętność wobec spraw innych ludzi – zdaniem 24% i 43% (częściej odpowiedzi wskazywali badani do 24. roku życia); bezradność w załatwianiu swoich spraw – 13% i 37%. Na podstawie porównania wyników badania z innymi badaniami na CBOS na próbach młodzieży stwierdzono, że rodzice nieco krytyczniej oceniali młodzież niż ona sama. Wśród innych zagrożeń palenie papierosów dotyczyło większości młodzieży zdaniem 37%, znacznej części zdaniem 46%, niewielkiej części zdaniem 14%, nadużywanie alkoholu – zdaniem odpowiednio 15%, 42% i 32%; narkomania dotyczyła znacznej części młodzieży zdaniem 16%, niewielkiej części zdaniem 46%, pojedynczych przypadków zdaniem 34%, chuligaństwo i wandalizm – zdaniem odpowiednio 35%, 36%, 10%, zbytnia swoboda seksualna – zdaniem 32%, 38% i 21%. Rozpowszechnienie tych zjawisk wśród młodzieży i jej nieprzystosowanie społeczne częściej dostrzegały kobiety; najbardziej krytyczni byli robotnicy niewykwalifikowani i bezrobotni, najbardziej pobłażliwi – rolnicy, kadra kierownicza i inteligencja.