Przedmiotem badania była cisza komunikacyjna w rodzinach niepełnych. W badaniu uczestniczyło 14 rodzin niepełnych i tyle samo pełnych. Wyróżniono następujące funkcje czynności domowych samotnego rodzica i jego dziecka: materialno-konsumpcyjna: utrzymywanie finansowe rodziny, utrzymanie porządku, przygotowywanie posiłków; pielęgnacyjno-higieniczna: pielęgnacja, higiena dzieci i dorosłych, opieka nad zdrowiem; emocjonalna: niedopuszczanie do konfliktów, okazywanie życzliwości, pomoc, staranie o miłość, więź; socjalno-kontrolna: rozmowy, uczenie się czynności domowych, kontrola wydatków, czasu pracy; kulturalno-towarzyska: organizowanie czasu wolnego, utrzymywanie kontaktów towarzyskich, organizowanie życia kulturalnego. Okazało się, że rozkład czynności między rodzicami i dzieci nie jest równomierny, zwłaszcza jeśli chodzi o funkcje materialno-konsumpcyjne, pielęgnacyjno-higieniczne i emocjonalne (różnica istotna statystycznie). Dzieci wykonywały rutynowe zajęcia domowe, od których próbowały uciec, blisko połowa z nich uważała, że rodzice próbują ograniczyć ich swobodę i tym samym skazują na izolację społeczną. 59,1% rodziców nie widziało wkładu pracy dzieci na rzecz rodziny. Wysiłki rodziców – jak się okazało – doceniało 63,4% dzieci. Zdaniem dzieci jednak rodzice je zaniedbują, zbyt mało rozmawiają, nie chwalą i nie pocieszają. 59,3% rodziców i 17,4% dzieci przyznało, że wolą komunikowanie niewerbalne, bo pochłania mniej energii, a daje taki sam rezultat. Zdaniem 41,5% rodziców i 28% dzieci komunikowanie niewerbalne sprzyja późniejszym rozmowom, a w opinii 22,6% rodziców i 43,2% ma właściwości konfliktogenne.