Przedmiotem badania był związek między poczuciem koherencji a stylami radzenia sobie w sytuacjach stresowych przez uczniów ostatnich klas zawodowych szkół średnich. Sformułowano następujące pytania badawcze: jakie style radzenia sobie stosują badani w trudnych, stresujących sytuacjach; czy płeć osób badanych ma związek ze stosowanymi stylami radzenia sobie; czy poziom poczucia koherencji wiąże się ze specyficznymi stylami radzenia sobie. W badaniu uczestniczyło 1005 uczniów ze szkół w: Kraśniku, Ełku, Oświęcimiu i Kołobrzegu. Respondentów podzielono na trzy grupy – według wyników wskaźnika poczucia koherencji (SOC). Wskaźnik SOC zmierzono za pomocą Kwestionariusza Orientacji Życiowej. Oceny stylów radzenia sobie dokonano za pomocą Kwestionariusza CISS Endlera i Parkera. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni uczestniczący w badaniu najczęściej stosowali style skoncentrowane na działaniu (ponad 50% w obu grupach). Uczniowie w trudnych sytuacjach stosują strategie unikowe (44,69% mężczyzn i 47,21% kobiet), a także skoncentrowane na emocjach (42,3% mężczyzn i 48,68% kobiet). Znacznie rzadziej respondenci wybierali style skoncentrowane na odwracaniu uwagi (19,9% mężczyzn i 20,75% kobiet) oraz na poszukiwaniu kontaktów (16,06% mężczyzn i 17,25% kobiet). Różnice istotne statystycznie między kobietami a mężczyznami wystąpiły w przypadku częstotliwości stosowania stylów skoncentrowanych na emocjach i unikaniu – w obu przypadkach style te częściej były stosowane przez uczennice. Wyniki badania potwierdziły związek między poczuciem koherencji a wyborem stylów radzenia sobie. Osoby o wysokim poziomie koherencji częściej deklarowały koncentrację na zadaniu w sytuacji stresowej. Osoby o wysokiej koherencji poza tym rzadziej koncentrowały się na własnych emocjach, o niskiej zaś koherencji – częściej wybierały style skoncentrowane na emocjach.