Sformułowano następujące pytanie badawcze: Jaki jest kierunek zależności między poczuciem koherencji a stylami radzenia sobie stosowanymi przez młodzież w sytuacjach trudnych? Założono wstępnie, że ukształtowane poczucie koherencji wpływa na wybór strategii radzenia sobie (na podstawie sugestii takich autorów jak Antonovsky, Sheridan i Radmacher). W badaniu wzięło udział 1005 maturzystów z czterech polskich miast; wiek respondentów mieścił się w granicach 18-19 lat. Po roku wykonano powtórnie badanie, którym objęto 205 osób, w tym 119 mężczyzn i 86 kobiet. Poziom poczucia koherencji zmierzono za pomocą Kwestionariusza Orientacji Życiowej SOC-29 Antonovsky'ego. Oceny stylów radzenia sobie dokonano za pomocą kwestionariusza CISS. Wyniki badania nie pozwoliły na jednoznaczną odpowiedź na pytanie o kierunek zależności między poczuciem koherencji a stylami radzenia sobie. Istotne różnice nie wystąpiły w przeważającej liczbie porównywanych współczynników korelacji diachronicznej, co skłania do wniosku, że żadna ze zmiennych nie jest skutkiem drugiej. Tylko w grupie uczennic stwierdzono różnice współczynników korelacji diachronicznej; różnice te sugerowały, że poczucie koherencji może wynikać z jednego ze stylów radzenia sobie – unikania przez poszukiwanie kontaktów społecznych.