Przedmiotem badania był związek między stylem wyjaśniania zdarzeń a skłonnością do depresji u dzieci z rodzin rozbitych. Zadano następujące pytania badawcze: Jakim stylem wyjaśniania charakteryzują się dzieci z badanych grup? Czy istnieją statystycznie istotne różnice w poziomie depresji w grupie kryterialnej i kontrolnej? Czy istnieją statystycznie istotne różnice między stylem wyjaśniania dziewcząt i chłopców w badanych grupach? W badaniu posłużono się: Childrens Attributional Style Questionnaire Seligmana (analiza stylu wyjaśniania), skalą depresji Becka, Testem Barwnych Piramid (analiza stanu emocjonalnego i cech osobowości dzieci z rozbitych rodzin). W badaniu uczestniczyło: 60 dzieci w wieku 13–15 lat z rodzin rozbitych (grupa kryterialna: K); 60 dzieci z rodzin pełnych (grupa kontrolna), dobranych parami pod względem: wieku, płci, warunków materialno-bytowych, wykształcenia rodziców, wieku rodziców, liczby dzieci w rodzinie. W grupie K znalazło się 28 dziewcząt i 32 chłopców. Wszyscy respondenci z tej grupy przebywali pod opieką matek. 40% ojców utrzymywało systematyczny kontakt z dziećmi od chwili rozwodu, a 30% ojców zerwało kontakty z rodziną. Żaden z ojców nie był pozbawiony praw rodzicielskich. Badanie wykazało, że dzieci z rodzin rozbitych na ogół charakteryzowały się pesymistycznym stylem wyjaśniania (różnica między grupą K a grupą kontrolną miała charakter istotny statystycznie). Ponadto dzieci z rozbitych rodzin przejawiały skłonność do depresji – znacznie częściej niż respondenci z rodzin pełnych. Nie zaobserwowano istotnych różnic między stylem wyjaśniania u chłopców i dziewcząt z obu badanych grup. Badanie za pomocą Testu Barwnych Piramid ujawniło, że dzieci z rozbitych rodzin są mniej wrażliwe na bodźce emocjonalne, cechuje je brak harmonii w zakresie życia uczuciowego, mają braki w empatii, mogą się u nich nasilać cechy neurotyczne i zachowania o charakterze wycofywania się. Poza tym struktura osobowości badanych z grupy K była zbliżona do dzieci niedostosowanych społecznie.