Badanie dotyczyło m.in. stosunku uczniów pełnosprawnych do uczniów niedosłyszących. Badaniem objęto: grupę „z kontaktem” (ZK) – 70 uczniów słyszących ze szkół podstawowych z klasami specjalnymi dla dzieci z wadą słuchu lub z klasami zwykłymi, do których uczęszczali pojedynczy uczniowie niesłyszący; grupę „bez kontaktu” (BK) – 105 uczniów szkół podstawowych i średnich, którzy nigdy nie mieli kontaktu z osobami niesłyszącymi; 32 uczniów liceum prowadzącego wydzielone klasy dla młodzieży z wadą słuchu. Uczniów pełnosprawnych pytano o możliwość i gotowość wspólnego spędzania czasu wolnego, wspólnych wyjazdów i wybór ucznia głuchego jako kolegi lub przyjaciela. 68% uczniów potrafiło wymienić miejsce wspólnego spędzania czasu wolnego; 74% grupy BK i 29% ZK nie wiedziało, gdzie można spędzić z głuchym kolegą czas wolny; 9,4% z grupy BK zdecydowanie odrzuciło możliwość spędzania czasu wolnego z głuchym kolegą. W przypadku wspólnych wyjazdów na wycieczkę, obóz, rajd itp. poglądy obu grup różniły się niewiele – od 1% do 5% z przewagą w grupie ZK. Gotowość wyboru głuchego rówieśnika na kolegę lub przyjaciela zgłosiło 46% grupy ZK i 31% grupy BK. Wyniki badania nie potwierdziły istnienia rzeczywistej integracji szkolnej, w której dzieci niedosłyszące byłyby akceptowane mimo niepełnosprawności.