Badanie miało na celu diagnozę aktywności językowej dzieci w wieku wczesnoszkolnym. Badaniem objęto 90 uczniów klas I-III z pięciu bydgoskich szkół, po 30 osób na każdą klasę (w tym 15 dziewcząt i 15 chłopców). Badanych podzielono na sześć mikrogrup. Aktywność językową mierzono za pomocą trzech rodzajów sytuacji zadaniowych w sferze języka mówionego i pisanego. Wyniki badania ujawniły, że w ustnych i pisemnych narracjach dzieci pojawiły się wszystkie wyróżnione kategorie gramatyczne, w tym szczególnie często rzeczowniki (32,4% w wypowiedziach ustnych, 33,6% w pisemnych). Na drugim miejscu pod względem częstości użycia znalazły się czasowniki (odpowiednio 21% i 22,1). Wskaźnik użycia zaimków wynosił w wypowiedziach ustnych średnio 13,1%, a w pisemnych – 10%. Pojawiły się wypowiedzi, w których dziecko w ogóle nie użyło zaimków do konstruowania. Wyniki grupowe dla przyimków w sferze języka mówionego mieściły się w przedziale 8,2-12,2%, a w sferze języka pisanego 8,7-16,4%. Wartości dla międzyzdaniowych i międzywyrazowych praktycznych i hipotaktycznych wskaźników zespolenia wynosiły odpowiednio 9,5% oraz 9%. Wartości dla przymiotników mieściły się w przedziałach 1,1-8,3% (wypowiedzi ustne) oraz 1,9-5,7 (wypowiedzi pisemne), dla liczebników odpowiednio 0,3-5,2 i 0,4-3,9, a dla partykuł 2,1-2,8 i 1,2 i 3,5. Użycie wszystkich kategorii gramatycznych było uzależnione od rodzaju sytuacji zadaniowej.