Badanie przeprowadzono w celu odpowiedzi na pytanie: czy i jakie różnice w zakresie poziomu oraz struktury kompetencji temporalnych występują u młodzieży o różnym nasileniu nieśmiałości. Próbę badawczą stanowiło 178 dziewcząt (62,20% badanej grupy) oraz 108 chłopców (37,80% grupy), uczniów klas licealnych, w wieku od 15 do 18 lat. Wśród wszystkich badanych 52,80% mieszkało na wsi, 34, 40% – w małym mieście (do 50 tys. mieszkańców), pozostali respondenci (16,80%) mieszkali w średnim mieście (od 50 do 100 tys. mieszkańców). W badaniu wykorzystano Kwestionariusz Nieśmiałości dla Dzieci i Młodzieży autorstwa W.R. Croziera w adaptacji S. Tucholskiej oraz Kwestionariusz Kompetencji Temporalnych w opracowaniu Z. Uchnasta i K. Tucholskiej. Na podstawie zgromadzonego materiału stwierdzono, że młodzież nieśmiałą cechował niższy niż młodzież nie-nieśmiałą poziom kompetencji temporalnych. Okazało się, że osoby nieśmiałe posiadały mniejszy zasób wiedzy dotyczącej własnej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości. Wykazno również, że jednostki nieśmiałe charakteryzował niższy poziom akceptacji własnej przeszłości. W analizowaniu wydarzeń częściej niż pozostałe osoby kierowały się one poczuciem winy lub gniewem. Dodatkowo zaobserwowano, że nieśmiałych cechowały niższe kompetencje w zakresie przyszłościowej perspektywy czasowej. Towarzyszyło im przekonanie, że mają mały wpływ na kształtowanie biegu przyszłych zdarzeń, dlatego rzadziej planowały własne działania. Badani z tej grupy mieli też skłonność do oddawania się marzeniom, które były przede wszystkim formą ucieczki przed nieakceptowaną przeszłością i trudną teraźniejszością.