Badanie przeprowadzono w celu analizy zależności między płcią psychologiczną a stosowanymi strategiami wywierania wpływu w relacji kierownik – podwładny w pracy. Sformułowano następujące pytania badawcze: 1) Czy występuje zależność między stylem kierowania podwładnymi a postawami prezentowanymi przez rodziców?; 2) Czy możemy mówić o różnicującym wpływie interakcji płci psychologicznej i postaw rodziców na preferowany styl kierowania? Badanie przeprowadzono na 122 przełożonych – przedstawicielach administracji publicznej z południowej Polski. W próbie znalazło się 62 mężczyzn i 60 kobiet, których średnia wieku wynosiła 44 lata (przy czym najmłodszy kierownik miał 25 lat, najstarszy 65 lat). Płeć psychologiczna grupy – głównie androginia (54 osoby) i męskość (48 osób). W badaniu wykorzystano: Inwentarz Płci Psychologicznej, Inwentarz Wpływu Społecznego B. Ravena, Kwestionariusz Retrospektywnej Oceny Postaw Rodziców (wersja dla ojca i matki) oraz ankietę zawierającą pytania dotyczące danych socjodemograficznych. W trakcie badania wyróżniono trzy style kierowania: 1) dyrektywny – bazujący na karach, nagrodach oraz władzy wynikającej z pozycji przełożonego i jego formalnych uprawnień; 2) fortelowy – opierający się na strategiach uzależnienia, wzajemności i sprawiedliwości, które charakteryzują się niebezpośrednim naciskiem; 3) demokratyczny – polegający na wpływie realizowanym bez przymusu; podporządkowanie pracowników wynikało z ich silnej identyfikacji z przełożonym oraz uznania jego eksperckiej władzy. Dzięki analizie wyników badania dowiedziono, że osoby wychowane przez ojca prezentującego niewłaściwą, niekonsekwentną postawę, charakteryzującego się labilnością w zachowaniach, częściej stosują dyrektywne style wpływania na podwładnych niż osoby wychowane przez konsekwentnych ojców. Natomiast kierownicy wychowani przez matkę prezentującą niewłaściwą postawę ochraniającą częściej stosują dyrektywny styl wpływania na podwładnych niż osoby wychowane przez matki prezentujące postawę właściwą.