Badanie miało na celu charakterystykę wychowanków Schroniska dla Nieletnich w Gdańsku. Objęto nim 50-osobową grupę nieletnich. Do najczęściej popełnianych przez badanych przestępstw należały przestępstwa przeciwko mieniu, zwłaszcza kradzieże (43,5%). 60% nieletnich pochodziło ze środowiska wielkomiejskiego. 43% badanych nie posiadało stałego zajęcia (praca, nauka). 32% wychowanków specjalizowało się z określonych rodzajach przestępstw, 87% było już wcześniej karanych. 89,8% przestępstw popełnianych było w zorganizowanych grupach z rówieśnikami lub dorosłymi, zwłaszcza zuchwałe kradzieże (kieszonkowe, rozboje). 63,3% nieletnich odurzało się często lub bardzo często alkoholem lub klejem. 70,4% badanych stanowiły osoby z rodzin robotniczych. Większym zagrożeniem dla dzieci były zaburzenia funkcji rodziny niż wychowywanie się w rodzinie niepełnej; 40% badanych wychowywało się w rodzinach rozbitych, 48% nieletnich pochodziło z rodzin, w których pracowali oboje rodzice. 54,1% przestępstw zostało popełnionych przez badanych pochodzących z rodzin o trudnej sytuacji materialnej. Wśród nieletnich, których rodzice również popełniali przestępstwa, najczęściej występowała recydywa oraz byli oni najmniej podatni na resocjalizację. 49% badanych wywodziło się z rodzin, w których popełniano błędy wychowawcze w postaci braku konsekwencji, niesprawiedliwości, niezgodności postaw, zbytniej pobłażliwości lub surowości, dominacji kar, przekupywania nagrodami, nieumiejętności okazywania uczuć. Błędy te były przyczyną braku poczucia bezpieczeństwa, niepokoju i emocjonalnych zaburzeń. 68,6% sprawców przestępstw powtarzało klasę.