Badanie miało na celu udzielenie odpowiedzi na następujące pytania: Czy występuje związek pomiędzy płciowością matek i płciowością córek? Czy są różnice pomiędzy emocjonalnością matek zróżnicowanych strukturą rodziny? Czy istnieje korelacja, a jeżeli tak, to o jakim znaku, pomiędzy inteligencją emocjonalną matek a odczuwaną kobiecością i męskością badanych córek? W badaniu wykorzystano Inwentarz do Oceny Płci Psychologicznej (IPP) opracowany przez A. Kuczyńską na podstawie dorobku Sandry Bem oraz amerykańskich narzędzi do badania płci psychologicznej J.T. Spnce’a, R. Helmreicha i J. Stappa. Zastosowano również Popularny Kwestionariusz Inteligencji Emocjonalnej Jaworskiej, Matczak, Ciechanowicz, Stańczak i Zalewskiej. Badaniem objęto 60 rodzin z południowej Polski, w tym 30 rodzin samotnych matek oraz 30 rodzin pełnych. Zebrano dane łącznie 120 osób – 60 matek i 60 córek. Wyniki badania ujawniły niższe odczuwanie swojej płciowości (kobiecości i męskości) przez córki wychowywane bez ojca niż córki wychowujące się w rodzinie pełnej. Wśród matek poziom odczuwania kobiecości nie był zróżnicowany ze względu na strukturę rodziny, natomiast poziom odczuwanej męskości okazał się wyższy u samotnych matek. Stwierdzono również dodatnie, istotne statystycznie związki między płciowością samotnych matek a odczuwaniem kobiecości i męskości ich córek. Samotne matki charakteryzowały się niską zdolnością empatii oraz niską zdolnością rozumienia i uświadamiania sobie własnych emocji oraz wysoką zdolnością kontrolowania poznawczego własnych emocji i uczuć (wyciszania emocji niepożądanych i wzbudzania pożądanych). Lepiej potrafiły wyrażać swoje emocje adekwatnie do sytuacji, dobrze kontrolując stopień ich jawności. Inteligencja emocjonalna matek odgrywała ważną rolę w kształtowaniu wymiarów płciowości u córek, szczególnie w przypadku poczucia kobiecości córek oraz akceptowania emocji i empatii matek.