Celem badania było rozstrzygnięcie, czy ojczyzna była wartością dla młodego pokolenia – na przykładzie studentów Politechniki Poznańskiej. Badanie przeprowadzono w dwóch etapach – w 1990 i 1994 roku. W obu zastosowano technikę ankiety i wywiadu swobodnego. Analiza wyników pozwoliła stwierdzić, że ojczyzna była postrzegana przez badaną młodzież jako dobro wspólne. Interpretowano ją przede wszystkim jako dom rodzinny (30,9%), miejsce zamieszkania (29,1%) oraz kraj urodzenia (20%). Badani z 1994 roku częściej zawężali pojęcie ojczyzny do warunków bardziej prywatnych, znanych i zapewniających bezpieczeństwo. Swoją wiedzę na temat ojczystej tradycji wynoszono głównie z rodziny, książek i ze szkoły. Na dzieła literatury ojczystej składały się zdaniem badanych przede wszystkim tytuły będące lekturami szkolnymi, które zresztą często krytykowano za nieadekwatność do współczesnych realiów. Z pojęciem ojczyzny kojarzono postawy nacechowane heroizmem i bohaterstwem. Wobec ojczyzny deklarowano pozytywne emocje, potrzebę troski i chronienia jej. Jednocześnie studenci nie wykazywali dużego zainteresowania zjawiskami politycznymi i gospodarczymi w kraju.