Celem badania było poznanie specyfiki wypalenia rodzicielskiego matek dzieci z zespołem Downa. Główny problem badawczy sformułowano w formie pytania: Czy matki nastolatków z zespołem Downa wykazują wyższy stopień natężenia symptomów wypalenia macierzyńskiego niż matki zdrowych nastolatków? Sformułowano także problemy szczegółowe, które dotyczyły zakresu poziomu depresyjności matek upośledzonych nastolatków oraz zweryfikowania ewentualnych różnic między matkami zdrowych nastolatków w zakresie depersonalizacji własnego dziecka oraz niezadowolenia z jego osiągnięć. Badaniem objęto: 30-osobową grupę matek uczniów Ośrodka Szkolno-Wychowawczego nr 2 oraz Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 17 Specjalnych w Kielcach (grupa eksperymentalna); grupę matek nastolatków zdrowych z zachowaniem podobieństwa do próbki eksperymentalnej w zakresie wieku, miejsca zamieszkania, wykształcenia oraz struktury rodziny (grupa kontrolna). Posłużono się metodą sondażu diagnostycznego z zastosowaniem Inwentarza Objawów Depresyjnych Z. Jucha (opartego na skali Becka i Pichota), Kwestionariusza Postaw Rodzicielskich Marii Ziemskiej oraz ankiety Jak oceniam swoje dziecko? P. Kurtka i I. Biłko-Stachury. Na podstawie przeprowadzonego badania stwierdzono u matek dzieci upośledzonych wyższy niż u matek dzieci zdrowych poziom depresji, tendencji do depersonalizacji własnego dziecka i niezadowolenia z jego osiągnięć. W związku z powyższym wysnuto wniosek o wyższym wskaźniku wypalenia rodzicielskiego w grupie eksperymentalnej.