Celem badania było poznanie stosunku młodzieży gimnazjalnej do osób niepełnosprawnych. Objęto nim 127 uczniów ze szkół łódzkich. Do pomiaru dystansu społecznego młodzieży w stosunku do szeregu kategorii niepełnosprawności i nieprzystosowania posłużono się Skalą Dystansu Społecznego. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że zdecydowana większość uczniów wykazywała akceptację w stosunku do osób niepełnosprawnych. Najwięcej pozytywnych odpowiedzi dotyczyło osób niewidomych, niesłyszących i niepełnosprawnych ruchowo (zdecydowanie tak – 70%, raczej tak – około 30%). Analiza średnich wszystkich odpowiedzi pozwoliła uplasować na pierwszym miejscu pod względem akceptacji społecznej osoby niepełnosprawne ruchowo (średnia 4,41 na skali pięciopunktowej), na kolejnym zaś niesłyszące (4,40) i na końcu – niewidzące (4,37). Upośledzeni umysłowo uplasowali się w środku skali akceptacji (3,56), przy czym określani byli bardzo licznymi słowami o pejoratywnym wydźwięku – równie dużo tego rodzaju określeń padło tylko pod adresem alkoholików. Przestępcy i alkoholicy uzyskali najmniejszą akceptację społeczną gimnazjalistów. 40% badanych stwierdziło, że zdecydowanie nie akceptują przestępców, a średnia arytmetyczna dla tej najgorzej ocenianej grupy wyniosła 2,10.