Celem badania była ocena poziomu twórczej aktywności psychomotorycznej dzieci w wieku sześciu lat, zwłaszcza w sferze poznawczej, emocjonalnej oraz fizycznej. Analizie poddano stopień kojarzenia faktów, skalę ekspresji ruchowej (mierzonej w trzech wymiarach: ruch, dźwięk oraz mimika twarzy), pomysłowość oraz zdolności koordynacyjne. Badaniem objęto 338 dzieci, uczęszczających do placówek przedszkolnych i szkolnych, gdzie prowadzono oddziały „0”. Warunkiem wzięcia udziału w badaniu było ukończenie sześciu lat w roku kalendarzowym 2006. Do zebrania materiału posłużyły techniki statystyczne oraz wzór t-Studenta dla dwóch wskaźników struktury C. Domańskiego. W wyniku badania stwierdzono, że nieco więcej niż co trzecie dziecko miało bardzo dobrze wykształconą zdolność zgodności ruchów z rytmem, więcej niż połowa badanych popełniała błędy w rytmie wolnym lub szybkim lub chwilowo traciła poczucie rytmu. Zauważono także na poziomie statystycznym znaczącą różnicę między dziewczynkami a chłopcami w zakresie inwencji – dziewczynki cechował istotnie wyższy poziom kreatywności w improwizacji ruchowej. Wykazano, że własne emocje dzieci najczęściej wyrażały ruchem całego ciała, mniej mimiką twarzy, a najmniej wydając dźwięk. Ponadto stwierdzono niski poziom inwencji twórczej w sposobach przedstawiania rytmu za pomocą ruchu, równocześnie potwierdzono bardzo dobrze wykształcone zdolności koordynacyjne.