Celem badania było określenie społecznego funkcjonowania oraz sytuacji szkolnej i rówieśniczej uczniów z niepełnosprawnością wzrokową uczęszczających do starszych klas ogólnodostępnych i integracyjnych szkół podstawowych. Badaniem objęto dziewięciu uczniów (sześć dziewcząt i trzech chłopców) z niepełnosprawnością wzrokową z klas IV-VI szkół podstawowych z Okręgu Mazowieckiego PZN. W badaniu posłużono się następującymi narzędziami: skalą do pomiaru samooceny dzieci i młodzieży Drabinka autorstwa K. Doroszewicz i E. Stanisławiak, zestawem kwestionariuszy ankiet Ja wobec klasy i Klasa wobec mnie, testem socjometrycznym, częścią pierwszą arkusza zachowania się ucznia B. Markowskiej. Wydrukowane w brajlu ankiety badani wypełnili w czasie wolnym od zajęć szkolnych z pomocą pedagoga szkolnego lub wychowawców. Wyniki badania pozwoliły stwierdzić, że średni poziom samooceny badanych wyniósł 4,82 (na siedem punktów) i lokował się poniżej przeciętnej. Najwyższą samoocenę badani prezentowali w zakresie sfery moralno-etycznej, najniższą zaś w zakresie funkcjonowania społecznego. Test socjometryczny Moreno umożliwił podzielenie badanych na bardzo lubianych w klasie (dwie osoby), przeciętnie akceptowanych (najliczniejsza grupa) oraz izolowanych (jeden uczeń). Żaden badany nie przejawiał wysokiego poziomu nieprzystosowania społecznego, dominował zaś poziom przeciętny. Niepełnosprawna wzrokowo młodzież uważała, że klasa zaspokaja jej potrzeby społeczne, zapewnia wsparcie oraz docenia jej wartość. Sami również zaspokajali swoim zdaniem potrzeby społeczne innych osób w klasie, zwracali uwagę na ich interesy. Poziom poczucia niedoceniania i agresji okazał się wśród badanych stosunkowo niski. Nauczyciele badanych również określali poziom przystosowania uczniów niewidzących jako przeciętny, w tym w zakresie motywacji do nauki, zachowań antyspołecznych oraz przyhamowania.