Badanie przeprowadzono w celu charakterystyki relacji interpersonalnych w warszawskich szkołach za pośrednictwem opinii nauczycieli wychowania fizycznego. Próbę badawczą stanowiła grupa 400 pedagogów (w tym 224 kobiety oraz 176 mężczyzn). Dobór grupy miał charakter losowy, obejmował każdą z 18 dzielnic Warszawy oraz szkoły na każdym poziomie kształcenia (szkoły podstawowe, gimnazja oraz licea ogólnokształcące). Do zebrania materiału badawczego posłużono się sondażem diagnostycznym, techniką ankiety oraz wywiadu. W wyniku przeprowadzonego badania wykazano, że zdaniem 90% respondentów dobre stosunki ze współpracownikami oraz przełożonymi są istotne w pracy zawodowej. 39% badanych kontakty z innymi nauczycielami uznało za bardzo ważne, a 49% za ważne. Na podstawie zebranego materiału stwierdzono różnice uwarunkowane przez płeć w postrzeganiu ważności pozytywnych stosunków ze współpracownikami. Zgodnie z uzyskanymi odpowiedziami mężczyźni częściej wskazywali niż kobiety na małą wagę dobrych kontaktów z kolegami z pracy oraz częściej uznawali je za nieistotne. Z kolei relacje z przełożonymi okazały się bardzo ważne dla 38% ankietowanych bez względu na płeć. Ujawniono, że 83% badanych najczęściej przebywało w towarzystwie innych nauczycieli wychowania fizycznego. 38% często przebywało w pokoju nauczycielskim i prowadziło rozmowy z innymi pedagogami, przy czym 37% nie przyznało się do takiego zachowania. Na podstawie wypełnionych ankiet wykazano również, że 44% wychowawców fizycznych zgodziło się ze stwierdzeniem o sporadycznych kontaktach z nauczycielami, które ograniczały się do spotkań na radach pedagogicznych, jednocześnie przez niemal połowę respondentów stwierdzenie to zostało zanegowane.