Przegląd badań dotyczy zagadnienia osiągnięć szkolnych uczniów z uszkodzonym narządem słuchu (niedosłyszących i niesłyszących). Autorka opisuje m.in. badania U. Ecker, Z. Babieńczyk (które miały na celu określenie opóźnień szkolnych osób z wadą słuchu na różnych poziomach kształcenia w porównaniu z osobami słyszącymi), M. Góralówny, A. Stecewicza czy G. Dryżałowskiej (ocena efektywności integracji szkolnej oraz czynników ją determinujących). Ponadto przytoczono badania T. Gałkowskiego, na podstawie których stwierdzono, że dzieci z uszkodzonym narządem słuchu charakteryzują się zaburzeniami emocjonalnymi, będącymi skutkiem ograniczonych możliwości komunikowania się z otoczeniem. Przedstawiono także wyniki projektu badawczego J. Smoleńskiej, zgodnie z którymi stwierdzono ograniczający wpływ niedosłuchu na naturalny rozwój mowy, co z kolei ma związek z procesami intelektualnymi, trudnościami wartościowania, rozumowania, wnioskowania, logicznego myślenia i uogólniania. Autorka przywołuje ponadto badania U. Buryn, T. Holboj, M. Kowalskiej i T. Podziemskiej. Zgromadzony przez powyższe badaczki materiał wykazał m.in., że uczniowie z lekkim ubytkiem słuchu mają trudności z rozumieniem tekstów wypowiadanych cicho lub szeptem. Dodatkowo stwierdzono, że uczniowie z wadą słuchu mają problemy ze śledzeniem toku zajęć oraz z trudem korzystają z lekcji, w których stosuje się metodę pogadanki i dyskusji. Podobne wnioski towarzyszyły badaniom przeprowadzonym przez W. Pietrzak. Z kolei zgodnie z materiałem uzyskanym przez M. Dubczyńską stopień upośledzenia słuchu nie jest znaczącym czynnikiem dla osiągnięć szkolnych.