W badaniu szukano odpowiedzi na następujące pytania: jak uczniowie elitarnych liceów warszawskich definiują swój status społeczny, co on dla nich oznacza i jak się z nim identyfikują; jak młodzież ta wykorzystuje czynniki statusowe w budowie własnej biografii edukacyjnej, jak sięga do zasobów i kapitału własnej rodziny; jak dzieci klasy średniej uczące się w elitarnych liceach warszawskich powielają i umacniają status społeczny swojej rodziny. Badaniami objęto uczniów najstarszych klas Liceum im. Cervantesa, Liceum przy Wydziale Pedagogicznym UW oraz Liceum Przymierza Rodzin w Warszawie. Badania miały charakter jakościowy i ilościowy. Posłużono się kwestionariuszem ankiety i wywiadami narracyjnymi. Badania jakościowe przeprowadzono dwa razy – w 2000 i 2005 roku. W badaniu porównawczym analizie poddano 222 ankiety z pierwszego etapu i 181 ankiet z drugiego. Natomiast w latach 1998–2003 przeprowadzono 86 wywiadów z maturzystami. 84,1% badanych było zadowolonych, że urodzili się w latach osiemdziesiątych XX wieku; 93,4% respondentów w pełni akceptowało rodziny pochodzenia. Blisko co trzeci uczeń był zadowolony z relacji z rodzicami i z życia towarzyskiego. Ponad 50% ankietowanych wyraziło zadowolenie ze swojej sytuacji finansowej. 83,8% uczniów wychowywało się w rodzinach pełnych. 36,1% leczyło się u prywatnego lekarza, a 67,8% – u prywatnego dentysty. 27,2% badanych posiadało doraźne źródło zarobkowania. 64,7% uczniów nie należało do żadnej organizacji ani stowarzyszenia. 13% było członkami wspólnot katolickich i klubów. Na podstawie wyników określono badaną młodzież jako nową grupę społeczną, wychowywaną w dobrobycie. Uczniów takich scharakteryzowano jako niewalczących o sukces, dobre wykształcenie i dobry zawód. Dla młodzieży tej edukacja i zawód to wybór, możliwość znalezienia dla siebie drogi życiowej.