Badania miały na celu scharakteryzowanie nauczania informatyki (TIK) i wykorzystania przez nauczyciela mikrokomputerów jako pomocy technicznej w nauczaniu.  Ankietę przeprowadzono w szkołach warszawskich i z terenu województwa stołecznego, jeśli w danych placówkach istniały warunki do nauczania informatyki. Dwa typy kwestionariusza: Nauczanie informatyki oraz Nauczanie wspomagane komputerowo rozesłano do szkół ponadpodstawowych. Pierwszą ankietę otrzymali nauczyciele informatyki (także ci w trakcie kursów dokształcających), drugą – nauczyciele wspomagający komputerowo dydaktykę własnego przedmiotu. Okazało się, że kadra nauczycieli informatyki jest dopiero na etapie formowania się, tylko 8% badanych posiadało dyplom informatyka. Nauczyciele korzystali z mikrokomputerów, jednak często w jednej placówce sprzęt informatyczny pochodził od różnych producentów i był niekompatybilny. 90% badanych korzystało z drukarki, 38% z dysku twardego. Żaden z respondentów nie wykorzystywał modemu. Wśród postulatów nauczycieli zanotowano: wzbogacenie oferty oprogramowania, lepsze przygotowanie merytoryczne, większe możliwości sprzętowe, obecność etatowego informatyka w szkole. Znacznie rzadsze było wykorzystanie mikrokomputerów w nauczaniu. Nauczyciele wspomagający nauczanie swojego przedmiotu mikrokomputerami mieli wykształcenie wyższe i raczej długi staż zawodowy. Byli to najczęściej nauczyciele matematyki, fizyki, astronomii albo technicznych przedmiotów zawodowych.  Według wyników badań granice między informatyką jako samodzielną dyscypliną szkolną a innymi aktywnościami szkolnymi w zakresie wykorzystania mikrokomputera są często jedynie formalne. Mimo to autor pozytywnie ocenił wysiłek nauczycieli w wykorzystaniu sprzętu informatycznego w dydaktyce. W 1988 r. Jan Skłodowski przeprowadził podobne badania – z wykorzystaniem identycznych ankiet – w Kantonie Genewy w Szwajcarii ("Ruch Pedagogiczny" 1990, nr 1).