Badanie miało na celu charakterystykę struktury osobowości dzieci żyjących na początku XXI wieku i ich rówieśników żyjących w latach 60. XX wieku. W badaniu wykorzystano Kwestionariusz Osobowości Portera i Cattela w opracowaniu J. Kostrzewskiego (1964). Analizie poddano wyniki dwóch pomiarów: zrealizowanego w 1964 wśród 500 dzieci w wieku 8-12 lat oraz w 2006 wśród 772 dzieci w tym samym wieku. Wyniki analizy porównawczej pozwoliły stwierdzić, że istotne różnice między grupami badanych wystąpiły niemal we wszystkich wymiarach osobowości. Dzieci współczesne okazały się od swoich rówieśników z lat 60. bardziej powściągliwe, ostrożne, mniej czułe i delikatne. Były zaś bardziej refleksyjne, ściślejsze i dokładniejsze w sposobie myślenia, bardziej inteligentne i przywiązujące większą wagę do spraw naukowych oraz bardziej dojrzałe intelektualnie. Cechowały się ponadto większą pewnością siebie, niezależnością, samodzielnością i większym zadowoleniem z siebie. Dzieci z XXI wieku bardziej realistycznie patrzyły na życie oraz kierowały się w większym stopniu względami praktycznymi i logiką. Można je było natomiast określić jako mniej dojrzałe emocjonalnie, mające większe trudności w zachowaniu spokoju, bardziej napięte, drażliwe i niecierpliwe. W mniejszym stopniu zinternalizowały normy moralne, wykazywały się mniejszą odpowiedzialnością i sumiennością oraz w mniejszym stopniu uwzględniały innych ludzi i zasady.