Sformułowano dwa pytania badawcze: Jakie postawy rodzicielskie percypowane przez dzieci sprzyjają kształtowaniu strategii agresywnego radzenia sobie młodzieży w sytuacjach konfliktu społecznego? Czy występuje, a jeżeli tak, to w jakim stopniu, związek między strategią agresji stosowaną przez młodzież w sytuacjach konfliktu społecznego a prezentowanym modelem strategii agresywnego radzenia sobie przez ich rodziców (jednego lub obojga) w takich sytuacjach? Pomiar przeprowadzono za pomocą Skali Postaw Rodzicielskich w opracowaniu Plopy (1987), autorskiego kwestionariusza do określenia strategii radzenia sobie rodziców w sytuacjach konfliktu społecznego, a także z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza do badania strategii radzenia sobie młodzieży w sytuacjach konfliktu społecznego. W badaniu uczestniczyły łącznie 892 osoby, w tym 467 dziewcząt i 425 chłopców w wieku 13-15 lat. Uczniowie uczęszczali do trzecich i drugich klas gimnazjalnych we Wrocławiu. Na podstawie wyników badania stwierdzono, że matki uczniów stosujących strategię agresji są przez nich postrzegane jako chłodne emocjonalnie, wrogo ustosunkowane i unikające kontaktu z dzieckiem. Wobec synów matki okazały się nadmiernie zdystansowane i niezrównoważone emocjonalnie. Być może niestabilna postawa matek wobec synów skutkuje ich chwiejnością emocjonalną w relacjach społecznych. Z kolei wobec córek matki przyjmują postawę wymagającą i kierującą, despotyczną i dominującą. Takie zachowanie jest sprzeczne z potrzebą autonomii odczuwaną przez dziewczęta. Matki na ogół reagują agresywnie, jeśli ich córki nie wykonują poleceń, przez co dziewczęta utrwalają agresywny wzorzec zachowania wobec innych osób.