Badaniem objęto 75 studentów fizjoterapii i rehabilitacji w Bydgoskiej Szkole Wyższej. W badanej próbie znalazło się 86,7% kobiet i 13,3% mężczyzn. 90,7% respondentów posiadało średnie wykształcenie, a pozostali – wyższe. Do zebrania materiału wykorzystano Skalę Wartości Schelerowskich w adaptacji Brzozowskiego, Skalę Codziennych Doświadczeń Duchowych DSES, Kwestionariusz Siły Wiary Religijnej SCSORF, Skalę Religijnych Sposobów Radzenia Sobie ze Stresem RCOPE oraz Skalę Wsparcia Religijnego. Wyniki badania ujawniły umiarkowaną korelację siły wiary religijnej z ważnością zbawienia oraz wiary, częstotliwością chodzenia na mszę świętą, częstotliwością modlitwy oraz pozytywnymi sposobami radzenia sobie ze stresem. Silny związek natomiast łączył siłę wiary religijnej ze znaczeniem wartości Boga, częstotliwością przeżyć duchowych i odczuwanym wsparciem z strony Boga. Zbawienie, wiara, częstotliwość chodzenia na mszę świętą, częstotliwość modlitwy i pozytywne religijne sposoby radzenia sobie ze stresem, a także odczuwane wsparcie ze strony Boga umiarkowanie wiązały się z częstotliwością przeżyć duchowych. Słaba korelacja łączyła pozytywne religijne sposoby radzenia sobie ze stresem z ważnością Boga oraz wiary jako wartości. Stwierdzono natomiast umiarkowany związek między wartościami religijnymi, poza słabą korelacją pomiędzy ważnością wiary oraz życia wiecznego. Okazało się ponadto, że jedynym predyktorem wartości życia wiecznego była ważność zbawienia.