Badanie przeprowadzono w celu diagnozy zjawisk występujących w zakresie grafomotoryki na podstawowym etapie edukacji szkolnej. Próbę badawczą stanowiło 300 uczniów w wieku od siedmiu do 13 lat, którzy uczęszczali do jednej ze szkół podstawowych w Lublinie. Doboru dokonano w sposób losowy, po 50 osób z każdego poziomu edukacyjnego (klasy I-VI). Do zebrania materiału wykorzystano następujące próby diagnostyczne: kreślenie wzorów literopodobnych na kartce bez liniatury (próba 1) i w liniaturze (próba 2), a także przepisywanie tekstów na kartce bez liniatury (próba 3) i w liniaturze (próba 4). W wyniku przeprowadzonego badania stwierdzono, że w aspekcie techniki pisania trudności grafomotoryczne najczęściej wiązały się ze zbyt wolnym tempem pracy, męczliwością i wyczerpaniem, a także z nadmiernym wysiłkiem i koncentracją na pisaniu lub z zaniechaniem starań wobec doświadczanych trudności. Na podstawie zgromadzonego materiału do cech pisma zakłócających odbiór tekstu zaliczono m.in. niewyraźny, słaby ślad narzędzia pisarskiego, drżenie linii, retusze, zniekształconą formę liter, nieprawidłowe połączenia między literami czy nieodpowiednią wielkość i kierunek pochylenia pisma. Dodatkowo zwrócono uwagę na problem pojawiających się w zapisie rzekomych błędów ortograficznych (np. zniekształcona forma liter, która upodabnia je do innych liter, m.in. a = u, czy zaburzenia proporcji w budowie litery, m.in. y = u). W konsekwencji uczniowi może brakować właściwych wzrokowych wzorców wyrazów.